сярэдняра́нні, ‑яя, ‑яе.

Сярэдні па часу выспявання сярод ранніх сартоў. Сярэдняраннія сарты пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віко́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Дваранскі тытул у старой Францыі, у Англіі, сярэдні паміж тытуламі барона і графа, а таксама асоба з такім тытулам.

|| ж. вікантэ́са, -ы, мн. -ы, -тэ́с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звышпрыбы́так, ‑тку, м.

У капіталістычным грамадстве — прыбытак, які значна перавышае сярэдні прыбытак капіталістычнага прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

габо́й, ‑я, м.

Духавы драўляны музычны інструмент, па вышыні гуку сярэдні паміж кларнетам і флейтай.

[Іт. oboe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мезалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Сярэдні каменны век, пераход ад старажытнага да новага каменнага веку.

[Ад грэч. mésos — сярэдні, прамежкавы і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́рны, -ая, -ае.

1. Рытмічны, роўны.

М. крок.

2. Які служыць для вымярэння чаго-н.

М. сажань.

3. Сярэдні па сіле, памерах (разм.).

М. ў росце.

|| наз. ме́рнасць, -і, ж. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мезадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец. Сярэдні зародкавы лісток у мнагаклетачных жывёлін (акрамя губак і кішачнаполасцевых) і чалавека.

[Ад грэч. mésos — сярэдні, прамежкавы і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́цца-сапра́на, нескл., н.

Жаночы голас, сярэдні паміж сапрана і кантральта. // ж. Спявачка з такім голасам.

[Іт. mezzosoprano, ад mezzo — сярэдній і soprano — высокі жаночы голас.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

середи́нный

1. (о предмете) сярэ́дні; (о положении) пасярэ́дні;

2. (компромиссный) палаві́нчаты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ардына́р, ‑а, м.

Сярэдні за многа гадоў ўзровень вады ў рэчцы або вадаёме. Вада паднялася вышэй ардынара.

[Лац. ordinarius — звычайны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)