сці́снуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сціснуць.

2. у знач. прым. Згушчаны пад ціскам. Сціснутае паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак., каго-што.

1. Моцна сціснуць, здушыць, туга перавязаць, сцягнуць чым-н.

П. аорту.

2. Ціскам раздзяліць на часткі, расплюшчыць у якім-н. месцы.

П. змяю колам.

|| незак. пераціска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашчамі́ць, ‑шчамлю, ‑шчэміш, ‑шчэміць; зак., што.

Заціснуць паміж чым‑н.; сціснуць з двух бакоў чым‑н. Зашчаміць губу зубамі. Зашчаміць пальцы дзвярамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стулі́ць ‘шчыльна злучыць, скласці’ (ТСБМ), ‘сціснуць’: стуліць губы ‘змоўкнуць’ (Сл. нар. фраз.), стулі́цца ‘згорбіцца’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, ТС). Да туліць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазаціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Заперці, выцерці ўсё, многае. Лазаціраць надпісы. Пазаціраць сляды на падлозе.

2. Сціснуць, заціснуць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрасава́ць ​1, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Загладзіць прасам. Запрасаваць шво.

запрасава́ць ​2, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Сціснуць прэсам, ушчыльніць. Запрасаваць сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схлу́піць, ‑піць; зак., каго-што.

Абл. Сціснуць, здушыць. / у безас. ужыв. У .. [хлопчыка], напэўна, запаленне лёгкіх. Схлупіла ў грудзях, няшчадна паліць кволае цельца. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашчапі́ць, -шчаплю́, -шчэ́піш, -шчэ́піць; -шчэ́плены; зак., што.

1. Злучыць адно з адным пры дапамозе сашчэпак, клямараў і пад.

С. ланцуг.

2. Злучыць разам, сплятаючы (рукі, пальцы).

С. кулак.

С. рукі.

С. зубы (сціснуць).

|| незак. сашчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і сашчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцепи́ть сов.

1. (зацепить одно за другое) счапі́ць, мног. пасчапля́ць, пасчэ́пліваць;

2. (соединить, сплетая) сашчапі́ць, мног. пасашчапля́ць, пасашчэ́пліваць;

3. (сжать) разг. сці́снуць, сцяць;

сцепи́ть че́люсти (зу́бы) сці́снуць (сцяць) скі́віцы (зу́бы);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ске́моцень ‘моцны мароз’ (ТС). Да *скеміць ‘сціснуць, шчыпаць’, параўн. укр. скемі́ти ‘калоць, ныць, балець’, рус. скоми́ть ‘балець, ныць, шчаміць’, роднасным да аскома і шчаміць (гл.). Параўн. скем (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)