Verbum

газава́т, -у, М -ва́це, м.

У мусульман: завешчаная Каранам свяшчэнная вайна супраць іншаверцаў для пашырэння ісламу.

проція́ддзе, -я, н.

Рэчыва, якое спыняе або аслабляе дзеянне яду; антыдот.

П. супраць коснасці (перан., кніжн.).

контррэвалю́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Барацьба праціўнікаў рэвалюцыі супраць дзейнасці рэвалюцыйных улад.

|| прым. контррэвалюцы́йны, -ая, -ае.

басма́цтва, -а, н.

Узброены контррэвалюцыйны нацыяналістычны рух супраць савецкай улады ў Сярэдняй Азіі ў пачатку 20 ст.

наступле́нне¹, -я, н.

1. гл. наступаць¹.

2. Баявыя дзеянні войск супраць праціўніка з мэтай яго разгрому.

Рашучае н.

злачы́нства, -а, н.

Грамадска небяспечнае дзеянне, якое парушае закон і падлягае крымінальнай адказнасці.

Дзяржаўнае з.

З. супраць чалавецтва.

абрэ́к, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Горац, які прымаў удзел у барацьбе супраць царскіх войск і адміністрацыі.

процібо́рстваваць, -твую, -твуеш, -твуе; -твуй; незак., каму-чаму.

Змагацца супраць каго-, чаго-н., процідзейнічаць.

П. ворагу.

П. злу.