суадка́зчык, ‑а, м.

Той, хто з’яўляецца адказчыкам за якую‑н. справу сумесна з кім‑н. іншым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суправі́цель, ‑я, м.

Правіцель, які правіць, кіруе сумесна з іншым правіцелем, падзяляе з ім паўнату ўлады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўдзе́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Сумесна ўдзельнічаць у чым‑н. з кім‑н.; быць саўдзельнікам чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ключо́м ’разам, сумесна’ (Ян.). Гл. ключам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

супо́льны, -ая, -ае.

1. Сумесны, агульны, які ў аднолькавай меры належыць усім.

Супольная паша.

2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім-н.

Супольнае падарожжа.

Супольна (прысл.) працаваць.

3. Аднолькавы з кім-н., уласцівы каму-н. адначасова з іншымі.

Супольныя імкненні.

Супольныя інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вме́сте нареч. ра́зам; (совместно) суме́сна; (сообща) супо́льна;

◊

вме́сте с тем ра́зам з тым.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ізамарфі́зм, ‑у, м.

Здольнасць рэчываў, аналагічных па хімічнаму саставу і крышталічнай форме, сумесна выдзяляцца з раствору ў выглядзе аднародных крышталяў пераменнага саставу.

[Ад грэч. isos — роўны, аднолькавы і morphē — форма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумясці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ме́сціцца; зак.

1. Супасці ўсімі пунктамі пры накладанні (пра лініі, фігуры).

Два трохвугольнікі сумясціліся.

2. Аказацца адначасова, сумесна існуючым у кім-, чым-н.

У характары гэтага чалавека сумясціліся самыя розныя рысы.

|| наз. сумяшчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саа́ўтар, ‑а, м.

Асоба, якая сумесна з кім‑н. з’яўляецца аўтарам літаратурнага, мастацкага, навуковага твора, адкрыцця ці вынаходства. Сааўтар сцэнарыя. Сааўтар праекта помніка. Сааўтар манаграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сонасле́довать (кому, чему, с кем, с чем) юр.

1. сов. стаць насле́днікам (насле́дніцай) суме́сна з кім-не́будзь, стаць суспа́дчыннікам (суспа́дчынніцай);

2. несов. быць насле́днікам (насле́дніцай) суме́сна з кім-не́будзь, быць суспа́дчыннікам (суспа́дчынніцай).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)