ступе́ньчаты, ‑ая, ‑ае.

Размешчаны ступенямі, уступамі; які мае форму ступені або мае ступені. Будаваў царкву выдатны архітэктар Старажытнай Русі полацкі майстар Іван. Будынак быў ступеньчаты, завяршаўся барабанам і шлемавідным купалам. Штыхаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пака́зчык м., в разн. знач. показа́тель;

п. ступе́ні — мат. показа́тель сте́пени;

п. культу́ры — показа́тель культу́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́днасць, -і, ж.

1. Адносіны паміж людзьмі, якія маюць агульных продкаў.

Р. першай ступені.

Р. душ (перан.).

2. Блізкасць, падабенства, заснаванае на агульнасці паходжання.

Р. славянскіх народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

браві́сіма, выкл.

Тое, што і брава, але ў больш моцнай ступені.

[Іт. bravissimo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́лькі,

Р мн. сто́лькіх, займ. і сто́лькі, прысл.

1. займ. і прысл. указ. Абазначае менавіта такую колькасць чаго-н.; вызначаная колькасць.

Купілі с. кніг, колькі планавалі.

Столькіх (наз.) хлопцаў не далічыліся.

2. займ. і прысл. азнач. Так многа, у такой колькасці, так доўга.

С. працы ўкладзена.

Дзе ты быў с. часу?

3. прысл. меры і ступені. У такой ступені, настолькі, так.

С. я перахваляваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дысерта́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Навуковая работа, якая публічна абараняецца яе аўтарам на пасяджэнні спецыяльнага вучонага савета для атрымання вучонай ступені.

Доктарская д.

|| прым. дысертацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўафіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім афіцыйны; афіцыйны да некаторай ступені. Напаўафіцыйная размова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрго́граф, ‑а, м.

Спец. Прыбор для графічнага запісу ступені фізічнай працаздольнасці чалавека.

[Ад грэч. érgon — праца, работа і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лькі-не́будзь,

1. займ. і прысл. Некалькі, няпэўная колькасць.

У цябе ёсць к. грошай.

2. прысл. неазнач. У якой меры, ступені, наколькі.

Ты хоць к. думай над сваімі ўчынкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дастатко́вы, -ая, -ае.

1. Якога хапае для чаго-н., які задавальняе пэўныя патрэбы.

Дастатковая колькасць сыравіны.

Дастатковая падрыхтоўка.

2. У патрэбнай ступені абгрунтаваны.

Дастатковыя падставы.

|| наз. дастатко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)