заве́ршваць несов. (стог, крышу и т.п.) заверша́ть, верши́ть; см. завяршы́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завяршы́ць сов.

1. (закончить) заверши́ть;

2. (стог, крышу и т.п.) заверши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Скінуць з чаго-н. у некалькі прыёмаў.

С. сена з машыны.

2. Кідаючы, сабраць што-н. у адно месца.

С. траву ў кучу.

С. стог.

3. Зрабіць сяк-так якую-н. будыніну (разм.).

С. лазеньку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакі́дваць несов.

1. (до чего-л.) добра́сывать, доки́дывать, дошвы́ривать;

2. (стог) домётывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Скончыць кідаць што‑н. Дакідаць стог.

дакіда́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да дакі́даць, дакінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адо́нак ’зроблены з колікаў, палак і галля насціл, на якім складаецца (кідаецца) сена ў стог’ (Янк. Мат., Бір. дыс., ДАБМ, Шат.), ’астаткі збожжавай або сеннай сцірты’ (Нас.), адзёнак ’стог сена’ (Янк. I, ДАБМ, Некр.), адзёлак ’падмосткі пад стог’ (ДАБМ), адонішча падножка’ (Арх. Бяльк.) да дно (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абмата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абкруціць, апавіць чым‑н. некалькі разоў. Пайшоў чорт, абматаў стог вяроўкамі і павалок. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грабі́льна, ‑а, н.

Ручка ў граблях. Дзяды спаўзлі з верху, абышлі стог навокал, падраўнялі яго граблямі, прымацаванымі да доўгіх грабільнаў. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Падо́к ’падсцілка пад стог’ (Сцяшк.), ’насціл з бярвення на чатырох слупах пад стог’ (Выг.), падок ’падпечны зруб’ (Дразд.), ’памост пад стажок намалочанага збожжа; воз’ (ТС). Памяншальнае да под (гл.). Параўн. яшчэ рус. под з дакладнымі семантычнымі карэспандэнцыямі: ’падсцілка пад стог, некалі з памостам, насцілам’, ’падапечны зруб’ і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стагавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да стога, прызначаны для стагоў. Стагавыя вілы. // Складзены ў стог, які ляжыць у стозе. Стагавое сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)