скачо́к, ‑чка, м.

1. Хуткае перамяшчэнне цела адштурхоўваннем ад якога‑н. пункта апоры. Зрабіўшы з дзівоснай лёгкасцю некалькі скачкоў, уладар статка апынуўся каля маладога аленя. В. Вольскі. Пад акном мільганула шапка паліцыянта. Скачок цераз плот у густы вішняк, а ззаду крык: — Стой! Стой! С. Александровіч. // Такое перамяшчэнне як від спартыўнага практыкавання. Скачок у даўжыню. Скачок з парашутам. Апорныя скачкі. □ Толькі цяпер Баравік зірнуў на масток, што ўзвышаўся над зямлёй, як сапраўдны трамплін для лыжных скачкоў. Шыцік.

2. Рэзкае змяненне чаго‑н. без паступовага пераходу. Скачок тэмпературы. Скачкі ў настроі.

3. Хуткі пераход з аднаго якаснага стану ў другі. Наша Радзіма пад кіраўніцтвам партыі камуністаў за кароткі гістарычны тэрмін зрабіла гіганцкі скачок ад адсталасці да прагрэсу. «Звязда». Пры ўсёй паступовасці, пераход ад адной формы руху да другой заўсёды застаецца скачком, рашаючым паваротам. Энгельс.

4. Імклівае перамяшчэнне, пераход, што адбываецца ў адзін прыём, без перапынку. За апошнія суткі брыгада зрабіла скачок на поўдзень, і батальёну, у які ўваходзіў танк Раманенкі, была пастаўлена задача: да вечара вызваліць яго роднае сяло. Шамякін.

•••

Зацяжны скачок — скачок з парашутам, пры якім парашут доўга яе раскрываецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далучы́ць сов.

1. (да каго, чаго) присоедини́ть (к кому, чему); приобщи́ть (к чему); присовокупи́ть (к чему);

д. каро́ву да ста́тка — присоедини́ть коро́ву к ста́ду;

д. дакуме́нты да спра́вы — присоедини́ть (приобщи́ть, присовокупи́ть) докуме́нты к де́лу;

2. (да каго, чаго) причи́слить (к кому, чему);

дарэ́мна вы ~чы́лі яго́ да лі́ку філо́сафаў — напра́сно вы причи́слили его́ к числу́ фило́софов;

3. (да чаго) (познакомить с чем-л., привлечь к участию в чём-л.) приобщи́ть (к чему); вовле́чь (во что);

д. дзяце́й да музы́чнай культу́ры — приобщи́ть дете́й к музыка́льной культу́ре;

д. да размо́вы — вовле́чь в разгово́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)