спатыка́ч, ‑а, м.

Гарэлка або спірт, настоеныя на мускатным арэху і прыправах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разба́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак., што.

Дадаўшы вады або іншай вадкасці, зрабіць менш насычаным, радзейшым.

Р. спірт вадой.

|| незак. разбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. разба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драўні́нны, ‑ая, ‑ае.

Атрыманы з дрэва, драўніны. Драўнінная смала. Драўнінны вугаль. Драўнінны спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэнатурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) дэнатурацыю. Дэнатураваць спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драўні́нны I древеси́нный

драўні́нны II древе́сный;

○ д. спірт — древе́сный спирт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мурашы́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мурашкі, мурашак, належыць ім. Мурашыны капец. // Уласцівы мурашкам; такі, як у мурашак. Мурашыная працавітасць.

2. Які здабываецца з мурашак, лісцяў крапівы і некаторых іншых раслін і насякомых. Мурашыная кіслага.

•••

Мурашыны спірт гл. спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меты́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да метылу; у састаў якога ўваходзіць метыл. Метылавы спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́сці², -вяду́, -вядзе́ш, -вядзе́; -вядзём, -ведзяце́, -вяду́ць; -вёў, -вяла́; -ло́; -вядзі́; -ве́дзены; зак., што.

Зрабіць слабейшым раствор чаго-н., дадаўшы вадкасці; разбавіць.

Р. спірт.

Р. фарбу.

|| незак. разво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

|| наз. развядзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заспіртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Пакласці ў спірт для засцярогі ад гніення. Заспіртаваць яшчарку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачу́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пачуляў. Пачулевы пах. // Які здабываецца з пачуляў. Пачулевы спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)