выгалаша́ць
‘абвяшчаць, прамаўляць, выказваць, спяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выгалаша́ю |
выгалаша́ем |
| 2-я ас. |
выгалаша́еш |
выгалаша́еце |
| 3-я ас. |
выгалаша́е |
выгалаша́юць |
| Прошлы час |
| м. |
выгалаша́ў |
выгалаша́лі |
| ж. |
выгалаша́ла |
| н. |
выгалаша́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
выгалаша́й |
выгалаша́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
выгалаша́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выгало́шваць
‘абвяшчаць, прамаўляць, выказваць, спяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выгало́шваю |
выгало́шваем |
| 2-я ас. |
выгало́шваеш |
выгало́шваеце |
| 3-я ас. |
выгало́швае |
выгало́шваюць |
| Прошлы час |
| м. |
выгало́шваў |
выгало́швалі |
| ж. |
выгало́швала |
| н. |
выгало́швала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
выгало́швай |
выгало́швайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
выгало́шваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падгало́шваць
‘падпяваць каму-небудзь, спяваць голасам больш высокага тону, які дапамагае асноўнаму’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падгало́шваю |
падгало́шваем |
| 2-я ас. |
падгало́шваеш |
падгало́шваеце |
| 3-я ас. |
падгало́швае |
падгало́шваюць |
| Прошлы час |
| м. |
падгало́шваў |
падгало́швалі |
| ж. |
падгало́швала |
| н. |
падгало́швала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
падгало́швай |
падгало́швайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
падгало́шваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падспе́ўваць
‘спяваць, падпяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення (каму-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падспе́ўваю |
падспе́ўваем |
| 2-я ас. |
падспе́ўваеш |
падспе́ўваеце |
| 3-я ас. |
падспе́ўвае |
падспе́ўваюць |
| Прошлы час |
| м. |
падспе́ўваў |
падспе́ўвалі |
| ж. |
падспе́ўвала |
| н. |
падспе́ўвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
падспе́ўвай |
падспе́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
падспе́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адспява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.
Кончыць спяваць. Адспявалі жнеі На палях шырокіх. Глебка. Дні нязменнымі шляхамі Сабіраліся ў страі. Перайшла вясна садамі, Адспявалі салаўі. Броўка. // Не змагчы спяваць па якой‑н. прычыне. [Лабановіч:] — Чаму ты, бабка, не ідзеш на вуліцу песні спяваць? — Няма, панічыку!.. Адспявала я ўжо сваё. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расспява́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. Пачаўшы спяваць, захапіцца спевамі. Расспяваліся дзяўчаты. □ Вось і бусел паказаўся, Гусі дзікія гудуць, Шпак на дубе расспяваўся. Колас.
2. Праспяваўшы некаторы час, пачаць спяваць лёгка, свабодна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́ўчы, -ая, -ае.
1. Надзелены прыродай здольнасцямі спяваць або меладычна свістаць.
Пеўчая капэла.
Пеўчыя птушкі.
2. пе́ўчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Спявак хору, звычайна царкоўнага.
Хор пеўчых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
замаўча́ць¹, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак. (разм.).
Замоўкнуць, перастаць гаварыць, спяваць, крычаць і пад.
Апавядальнік замаўчаў.
Пісаў пісьмы, а цяпер нешта замаўчаў (перан.: перастаў пісаць).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
клі́рас, -а, мн. -ы, -аў, м.
Месца для пеўчых у царкве на ўзвышэнні перад алтаром, з левага і правага боку Царскіх дзвярэй.
Спяваць на клірасе.
|| прым. клі́расны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
унісо́н, -у, м. (спец.).
Сугучча з двух ці некалькіх гукаў аднолькавай вышыні (якія ўтвараюцца рознымі галасамі або інструментамі).
Спяваць ва ў.
Дзейнічаць ва ў. з кім-н. (перан.: зладжана, узгоднена).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)