Verbum

віртуо́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто дасканала валодае тэхнікай свайго мастацтва, а таксама наогул сваёй справы.

цягані́на, -ы, ж. (разм.).

Наўмыснае зацягванне якой-н. справы; маруднае рашэнне якога-н. пытання; валакіта.

Надакучыла гэта ц.

паўдаро́гі, на паўдаро́зе, ж.

Палавіна дарогі, шляху.

Праехаць п.

Спыніцца на паўдарозе (таксама перан.: не закончыўшы пачатай справы).

недаро́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Незакончанасць, незавершанасць якой-н. працы, справы.

Ліквідаваць недаробкі будаўнікоў.

дзяля́цтва, -а, н.

Вузкі практыцызм, пры якім выпускаецца з-пад увагі прынцыповы бок справы.

|| прым. дзяля́цкі, -ая, -ае.

уда́члівы, -ая, -ае.

Такі, якому ўсё ўдаецца, справы якога заўсёды завяршаюцца ўдачай.

У. чалавек.

|| наз. уда́члівасць, -і, ж.

валакі́та, -ы, ДМ -кі́це, ж.

Бюракратычная зацяжка пры вырашэнні якой-н. справы.

|| прым. валакі́тны, -ая, -ае.

Валакітная справа.

цяку́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

Дробныя штодзённыя справы, якія перашкаджаюць асноўным, галоўным.

Ц. заела.

валаво́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто валаводзіць, зацягвае вырашэнне якой-н. справы.

Не слухайце вы гэтага валаводніка.

бесклапо́тны, -ая, -ае.

Які не праяўляе клопату, турбот пра свае справы, паводзіны і пад.

Б. чалавек.

|| наз. бесклапо́тнасць, -і, ж.