распу́снік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Той, хто вядзе распуснае жыццё.
2. Свавольнік (разм.).
Мінулай ноччу нейкі р. патаптаў грады.
|| ж. распу́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. распу́сніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жэ́ўжык, ‑а, м.
Разм. Свавольнік, гарэза. Абкружылі дзеда ўнукі, Як галубкі, галубкі. Іх Сымон бярэ на рукі, Гладзіць жэўжыкам чубкі. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дураслі́вец, ‑ліўца, м.
Свавольнік, дуронік, гарэза. Перад тым як пазваніць, дзед заглядаў у класы і гразіў пальцам самым крыклівым .. дурасліўцам. Скрыпка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нако́льнік, ‑а, м.
Разм. Гарэза, свавольнік. Баяўся поп і другога: Андрэй са сваімі накольнікамі мог падпільнаваць яго і вынесці .. без споднікаў. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ві́сус, ‑а, м.
Лаянк. Свавольнік, гарэза; распуснік. Ну проста вока не спускай з гэтага вісуса! І ні просьбы, ні грозьбы не памагаюць. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
верхала́з, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Спецыяліст па выкананні работ на вялікай вышыні.
2. Гарэза, свавольнік (разм.).
|| ж. верхала́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак (да 2 знач.; разм.).
|| прым. верхала́зны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Верхалазныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бася́к, ‑а, м.
1. Прадстаўнік дэкласаваных слаёў насельніцтва ў капіталістычным грамадстве.
2. Разм. лаянк. Нягоднік, гарэза, свавольнік. [Халімон:] — Ён, гэты басяк, пада мной кпіны строіць. Чакай жа, я табе пакажу! Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шалу́н и шалуни́шка разг. дураслі́вец, -лі́ўца м., сваво́льнік, -ка м., гарэ́за, -зы м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
балаўні́к, ‑а, м.
Разм. Дураслівец, свавольнік. [Нупрэй:] — Ніводзін з нашых малых не зробіць шкоды, дарма што некаторыя з іх балаўнікі. Кулакоўскі. А жарэбчык у вас важнецкі, — пахваліў .. [Андрэй] каня. — Малады, відаць, балаўнік. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
у́рвіс, ‑а, м.
Разм. Свавольнік, вісус. [Дзед Якуб:] — Вось табе і нічога, урвіс ты гэткі, і так у рыззі засталіся, адабралі фашысты да ніткі, а ты апошнія штаны дзярэш на гэтых суках. Стаховіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)