падсабра́цца, ‑бярэцца; зак.

Разм. Паступова сабрацца ў некаторай колькасці. — Ды ў цябе ж на юшку падсабралася [рыбы], — сказаў Журавенка, зазірнуўшы ў бітончык. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрыкме́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць непрыкметнага. З той жа ціхай непрыкметнасцю, з якою надышоў гэты хмарны і непагодлівы вечар, пачаўся .. рэдкі дождж. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачыні́ць, ‑чыню, ‑чыніш, ‑чыняць; зак., што.

Не поўнасцю адчыніць. Ганна прачыніла дзверы, бокам праціснулася на двор. Місько. [Міхась:] — Душна тут. Прачыні акно. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Поркаць некаторы час. Адтапырыўшы тоўстую губу, Лапцін папоркаў відэльцам залачоны зуб і чокнуўся з Рубіным. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парку, парка. Паркавая алея. Паркавыя дрэвы. □ [Янка:] — У начальніках ходзіш?.. — Брыгадзір паркавай гаспадаркі. У зеленгасе. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастаршы́нстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; зак.

Выканаць абавязкі старшыні, пабыць старшынёю. [Бялькевіч:] А пакуль што, пакуль таго кіраўніка не знойдуць, мне давядзецца пастаршынстваваць. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагу́л, ‑у, м.

Няяўка на работу без уважлівых прычын. [Бялькевіч:] — У яго нават падлічана па месяцах, колькі прагулаў зроблена па кожнай брыгадзе. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

берагаві́на, ‑ы, ж.

Разм. Зямля берага, звычайна крутога. Ніжэй могілак, недзе вельмі блізка ад нас, абвальваецца ў ручай падмытая вадою берагавіна. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інжыне́рства, ‑а, н.

1. Прафесія, занятак інжынера. Лоўгач прыйшоў дахаты і ўрачыста абвясціў Зосі: — Канец інжынерству, Зосечка. Савіцкі.

2. зб. Разм. Інжынеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасы́та, прысл.

Поўнасцю, уволю (пад’есці, напіцца). Шапацеў і гаманіў рэдкі, але лапаткі дождж. Сырая ноч абдымала зямлю, дасыта напаіўшы яе вадою. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)