Verbum

брусні́чнік, -у, м.

Зараснік кустовай расліны, на якой растуць брусніцы.

наці́на, -ы, ж. (разм.).

Сцябло агароднай расліны (агуркоў, гарбузоў, бульбы).

вітко́вы¹, -ая, -ае.

Здольны абвівацца вакол чаго-н., павойны.

Вітковыя расліны.

парэ́й, -ю, м.

Від цыбульнай расліны, прыгоднай для яды.

Цыбуля-п.

насякомае́дны, -ая, -ае.

Які корміцца насякомымі.

Насякомаядныя расліны.

Атрад насякомаедных (наз.).

акулірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Прышчапіць (прышчэпліваць) да дзікай расліны вочка культурнай расліны.

А. дзічку.

|| наз. акулірава́нне, -я, н. і акуліро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

збуя́лы, -ая, -ае.

Які збуяў, пышна разросся (пра расліны).

Збуялае каліўе бульбы.

водалюбі́вы, -ая, -ае.

Пра расліны: які добра расце на вільготных, сырых глебах.

аднадо́льны, -ая, -ае (спец.).

Пра расліны: які мае семя з адной семядолі.

мнагале́тні, -яя, -яе (спец.).

Які жыве шмат гадоў (пра травы).

Мнагалетнія расліны.