найма́льнік, ‑а, м.

Той, хто наймае каго‑н. або што‑н. Наймальнік рабочых. Наймальнік кватэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабо́чы², -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да рабочага¹, рабочых, уласцівы ім.

Р. клас.

Р. рух.

Па-рабочаму (прысл.).

2. Які непасрэдна выконвае работу, пэўнае дзеянне.

Рабочыя часткі машыны.

Рабочыя пчолы.

3. Які жыве са сваёй працы; працоўны.

Р. чалавек.

4. Які служыць, прызначаны для работы, выкарыстоўваецца ў рабоце.

Р. інструмент.

Рабочае адзенне.

Р. стол.

5. Устаноўлены для работы, заняты работай (пра час).

Р. дзень.

Р. сезон.

○

Рабочая сіла — сукупнасць фізічных і духоўных магчымасцей чалавека, якія выкарыстоўваюцца ім у працэсе вытворчасці.

Рабочыя рукі — рабочыя, рабочая сіла.

Не хапае рабочых рук.

◊

У рабочым парадку (зрабіць, вырашыць што-н.) — у працэсе работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наня́ць, найму́, но́ймеш, но́йме; но́ймем, но́ймеце, но́ймуць; наня́ў, -няла́, -ло́, -лі; наня́ты; зак., каго-што.

Прыняць на работу або ўзяць у часовае карыстанне за плату.

Н. рабочых.

Н. кватэру.

|| незак. найма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. наём, на́йму і найм, на́йму, м. Працаваць па найме.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запрэ́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. Некалькі коней, сабак, аленяў і пад., запрэжаных у адну вупраж.

З. сабак.

У адной запрэжцы (таксама перан.: у пастаянных і цесных рабочых адносінах; разм.).

2. Вупраж, збруя.

◊

Хадзіць у запрэжцы — рабіць адну пэўную работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэлега́цыя, ‑і, ж.

Група дэлегатаў ад якой‑н. арганізацыі, калектыву, дзяржавы. Сустрэць дэлегацыю. Дэлегацыя рабочых. Замежная дэлегацыя.

[Лац. delegatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кваліфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак.

1. каго (што). Устанавіць (устанаўліваць) ступень чыёй-н. падрыхтоўкі, годнасці да якой-н. працы, дзейнасці.

К. спецыяліста.

2. каго-што. Ацаніць (ацэньваць), вызначыць (вызначаць) якім-н. чынам.

Як к. такія паводзіны?

|| наз. кваліфіка́цыя, -і, ж.

Высокая к. рабочых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадалі́ў, ‑ліва, м.

1. Рабочы, які вылівае або адпампоўвае ваду.

2. Стараста суднавых рабочых, старшы рабочы на баржы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дараго́ўля, ‑і, ж.

Высокі ўзровень цэн; дарагавізна. Нястача, дарагоўля, голад — усё гэта спрыяла падняццю рабочых на змаганне. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заціка́віць сов., в разн. знач. заинтересова́ть;

но́вая пе́сня ~віла — прысу́тных но́вая пе́сня заинтересова́ла прису́тствующих;

з. рабо́чых матэрыя́льна — заинтересова́ть рабо́чих материа́льно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Капіта́л ’вялікая сума грошай’, ’багацце, скарб’, ’вартасць ад прыбавачнай вартасці ў выніку эксплуатацыі наёмных рабочых’ (ТСБМ, Яруш.). Відавочна, з польск. kapitał ’тс’, якое з лац. capitalis ’які мае адносіны да галавы, жыцця, асноўны, галоўны’. Не выключана магчымасць запазычання з рус. капита́л < ням. Kapital < італ. capitale ’асноўная сума’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)