Verbum

традыцыяналі́ст, ‑а, м.

Прыхільнік традыцыяналізму. Я. Лучына і ў эстэтыцы і ў тэхніцы пісьма быў перакананы традыцыяналіст. Лазарук.

гаплі́к, ‑а, м.

Абл. Аплік. Трафімыч расшпіліў гаплікі шыняля і з кішэні на грудзях выняў трыкутнічак замусоленага пісьма. «Беларусь».

дахо́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка ўспрымаецца, даходзіць да свядомасці; зразумелы, даступны. Манера пісьма Хв. Шынклера вельмі простая, даходлівая. Арабей.

падхаліма́ж, ‑у, м.

Разм. Тое, што і падхалімства. — Міхась Кірылавіч праўду кажа, ад пісьма патыхае падхалімажам, — падтрымала .. [дырэктара] Марына Астапаўна. Шамякін.

палеагра́фія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае графіку і знешні выгляд старажытных рукапісаў. // Асаблівасці пісьма і знешняга выгляду якога‑н. рукапісу.

[Ад грэч. palaios — старажытны і graphō — пішу.]

адкры́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Паштовая картка для адкрытага пісьма; паштоўка. // Фатаграфічная картка такога ж памеру.

гра́матнасць, ‑і, ж.

Уменне чытаць і пісаць; пісьменнасць. Павышаць граматнасць пісьма. // перан. Наяўнасць патрэбных ведаў у якой‑н. галіне. Тэхнічная граматнасць.

анані́м, ‑а, м.

1. Аўтар пісьма, запіскі або літаратурнага твора, які ўтойвае сваё імя.

2. Літаратурны твор без подпісу, невядома кім напісаны.

[Ад грэч. anōnymus — безыменны.]

імпрэсіяністы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да імпрэсіянізму, характэрны яму. Імпрэсіяністычная манера пісьма. Імпрэсіяністычная музыка.

2. Заснаваны толькі на асабістым ўражанні.