германафі́л, ‑а, м.

Той, хто мае цягу, прыхільнасць да ўсяго нямецкага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

располага́ть​III несов. (к расположи́ть​II) (вызывать симпатию, привлекать) схіля́ць, выкліка́ць прыхі́льнасць;

располага́ть к себе́ выкліка́ць прыхі́льнасць да сябе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завіха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Рабіць што-н. вельмі старанна, рупліва.

З. на кухні.

2. каля каго-чаго. Горача выяўляць сваю прыхільнасць, адданасць каму-, чаму-н.

З. каля сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімпа́тыя, -і, мн. -і, -тый, ж.

1. Прыхільнасць, ласкавыя, цёплыя адносіны да каго-, чаго-н.

Адносіцца да каго-н. з вялікай сімпатыяй.

2. Любімы чалавек (разм.).

Сёння сустрэў сваю сімпатыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

благорасположе́ние ср., уст. прыхі́льнасць, -ці ж., прыя́знасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паддо́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго.

Выклікаць чыю‑н. прыхільнасць, зрабіць прыхільным. Паддобрыць наведвальнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артадо́ксія, ‑і, ж.

Кніжн. Артадаксальная прыхільнасць да якога‑н. вучэння, цвёрдая паслядоўнасць у поглядах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціка́віць, -ка́ўлю, -ка́віш, -ка́віць; незак., каго-што.

1. Выклікаць цікавасць, імкненне даведацца пра каго-, што-н.

Усіх цікавіла, што ён за чалавек.

2. Выклікаць захапленне, прыхільнасць да сябе.

Яго цікавіла скульптурнае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каміса́раў, ‑ава.

Які належыць камісару. [У Зосі] раслі надзеі на камісаравы словы і прыхільнасць да яго. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́ўны, -ая, -ае.

1. Які набыў славу або варты яе; славуты.

Вера Харужая — слаўная дачка беларускага народа.

2. Харошы, прыемны, добры, які выклікае прыхільнасць, дае радасць.

Слаўнае дзіця.

С. дзянёк.

Слаўную пабудавалі хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)