зашко́дзіць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіць; зак., каму-чаму і без дап.

1. Прынесці шкоду каму-, чаму-н.

Лішняя капейка нікому не зашкодзіць.

2. Шкодна адбіцца на чым-н.

Агуркам зашкодзілі халады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пара́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.

Прынесці радасць каму‑н., абрадаваць. Кожнаму хацелася дапамагчы дзяўчынцы, парадаваць яе. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. чаго. Прынесці, прыцягнуць за некалькі прыёмаў.

Н. вады ў лазню.

2. чаго. Украсці за некалькі прыёмаў у якой-н. колькасці (разм.).

3. каго (што). Пакараць, цягаючы за вушы, валасы (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак., каго-што.

Прынесці або прывезці да месца прызначэння.

Д. пасылку ў тэрмін.

Д. тавар у магазін.

Д. усё неабходнае.

|| незак. дастаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. даста́ўка, -і, ДМ -а́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прыняcёнка экспр. ’падчарка’ (віл., Сл. ПЗБ). Суфіксальнае ўтварэнне ад прыне́сці з цікавым развіццём дзеяслоўнай семантыкі. Параўн. прывядзёнка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наблажы́ць ’нарабіць глупства’ (Нас.). Да блажы́ць, благі́ ’кепскі, дрэнны’, параўн. з супрацьлеглым значэннем укр. наблажи́ти ’прынесці дабро’ (ад бла́го ’дабро’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кні́жыца, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і кніга (у 1, 2 знач.). — Загадайце кніжыцу прынесці, дзе ў вас хворыя прапісваюцца. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што і без дап. (разм.).

1. У народных павер’ях: прынесці няшчасце, хваробу і пад. каму-н. нядобрым вокам.

2. Пахвальбой, прадказваннямі пашкодзіць каму-, чаму-н.

Не хвалі сына, а то можна с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

принести́ сов.

1. (доставить) прыне́сці, мног. папрыно́сіць;

2. (дать) прыне́сці, даць; (причинить вред, неприятность) прычыні́ць;

3. (родить — о животных) прыве́сці, нарадзі́ць;

4. (дать урожай) даць, прыне́сці;

5. (в сочетаниях со многими существительными, когда принести́ означает — произвести какое-л. действие, соответствующее значению этого существительного) прыне́сці; (дать) даць; (подать) пада́ць; (сделать) зрабі́ць; (выразить) вы́казаць; (заявить) заяві́ць; (попросить) папрасі́ць; а также переводится другими глаголами в соответствии со значением существительного; см. приноси́ть​ 1—5;

6. безл., прост. (о неожиданном приезде, приходе) прыне́сці;

заче́м тебя́ сюда́ принесло́? чаго́ цябе́ сюды́ прыне́сла?; см. приноси́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́ды (род. судо́ў) мн., обл. два ведра́ (для одновременного использования);

прыне́сці с. вады́ — принести́ два ведра́ воды́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)