Verbum

дасле́даванне, -я, н.

1. гл. даследаваць.

2. мн. -і, -яў. Навуковая праца.

Д. па гісторыі беларускага народа.

абры́даць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Тое, што і абрыдзець.

Яму абрыдла праца.

|| незак. абры́дваць, -аю, -аеш, -ае.

здружы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; -у́жаны; зак., каго (што).

Звязаць дружбай, зблізіць.

Іх здружыла праца.

|| незак. здру́жваць, -аю, -аеш, -ае.

падняво́льны, -ая, -ае.

1. Залежны, падначалены.

П. чалавек.

2. Тое, што і прымусовы.

Паднявольная праца.

|| наз. падняво́льнасць, -і, ж.

до́блесны, -ая, -ае (высок.).

Які вызначаецца доблесцю, славай; які славіцца подзвігамі, адважны.

Доблесная праца.

Доблесна (прысл.) змагаўся за радзіму.

інтэнсі́ўны, -ая, -ае.

1. Напружаны, узмоцнены.

Інтэнсіўная праца.

2. Які дае высокую прадукцыйнасць.

Інтэнсіўнае вядзенне гаспадаркі.

|| наз. інтэнсі́ўнасць, -і, ж.

пача́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чне́цца; зак.

Узнікнуць, пачаць адбывацца, наступіць.

Праца пачалася.

Пачалося лета.

|| незак. пачына́цца, -а́ецца.

штурмаўшчы́на, -ы, ж. (неадабр.).

Паспешлівая праца з мэтай нагнаць упушчэнне, якая праводзіцца пры парушэнні планавасці ў арганізацыі працэсу.

Працаваць без штурмаўшчыны.