траі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., тро́іцца; незак.

Раздзяляцца на тры часткі, а таксама здавацца трайным, патройвацца (пра бачныя прадметы).

Т. ў вачах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тупано́сы, -ая, -ае.

1. З шырокім або тоўстым носам, дзюбай (пра жывых істот).

Т. сабака.

2. З тупым, шырокім носам, наском (пра прадметы).

Тупаносыя чаравікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збожжафура́ж, ‑у, м.

Збожжа і фураж як прадметы сельскагаспадарчых нарыхтовак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накшта́лт, прыназ. з Р.

Спалучэнне з прыназоўнікам «накшталт» выражае параўнальныя адносіны: указвае на прадмет, з’яву, прымету, да якіх падобны якія-н. прадметы, з’явы.

Нешта н. дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікрахі́мія, ‑і, ж.

Раздзел аналітычнай хіміі, які вывучае мікраскапічна малыя прадметы.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і хімія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацюрмо́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Малюнак або карціна, на якіх паказаны неадушаўлёныя прадметы ў пэўных суадносінах (кветкі, садавіна, дзічына і пад.).

|| прым. нацюрмо́ртавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счыні́ць, счыню, счыніш, счыніць; зак., што.

1. Зачыніць (пра створкавыя прадметы). Счыніць вароты.

2. Спец. Сумясціць два прадметы, стаўшы такім чынам, каб яны аказаліся на адной лініі з вокам назіральніка і ўтварылі створ (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найто́ў, ‑това, м.

Спец. Трос, пры дапамозе якога мацуюцца розныя прадметы па судне.

[Гал. naaitouw.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыза́нтны, ‑ая, ‑ае.

Здольны драбіць прадметы пры выбуху; разрыўны. Брызантны снарад. Брызантнае рэчыва.

[Фр. brisant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лом², -у, м., зб.

1. Ломаныя ці прыгодныя толькі для перапрацоўкі (пераважна металічныя) прадметы.

Жалезны л.

Збіраць л.

2. Тое, што і ламачча (у 1 знач.).

|| прым. ло́маны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)