мушкецёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мушкецёра; які складаецца з мушкецёраў. Мушкецёрскі полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўлана, належыць яму. Уланскі полк. Уланскі мундзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Палко́ўнік ’афіцэрскае званне або чын’ (ТСБМ). З польск. pułkownik < pułk ’полк’, як і рус. полко́вник (гл. Брукнер, 448; Фасмер, 3, 311).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уда́рны¹, -ая, -ае.

1. Звязаны з нанясеннем або атрыманнем удару (у 1 знач.).

У. музычны інструмент (у якім гук атрымліваецца ў выніку ўдару). У. механізм.

Ударная хваля.

2. Які наносіць рашаючы ўдар (у 3 знач.).

У. полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуса́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гусара, гусараў, належыць ім. Гусарскі полк. Гусарскі мундзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ўбічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гаўбіцы, складаецца з гаўбіц. Гаўбічны стрэл. Гаўбічны полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэнадзёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грэнадзёра, грэнадзёраў, складаецца з іх. Грэнадзёрскі полк. Грэнадзёрскі рост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэсантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Высадзіць (высаджваць) у якасці дэсанта. Дэсантаваць полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коннагвардзе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да коннай гвардыі, да конных гвардзейцаў. Коннагвардзейскі полк. Коннагвардзейскі раз’езд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўкамплектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Дадаткова ўкамплектаваць. Полк можна даўкамплектаваць лётчыкамі з другіх палкоў дывізіі. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)