вадано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае ў сабе ваду. Ваданосны гарызонт. Ваданосны пласт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́нуцца², -нуся, -нешся, -нецца; су́нься; незак. (разм.).

1. Вельмі павольна рухацца.

Калёсы ледзь сунуліся па гразі.

Па небе сунуліся дажджавыя хмары.

2. Перамяшчацца, перасоўвацца, спаўзаць куды-н.

Пласт саломы паволі сунуўся з воза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́лечны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з галькі, пакрыты галькай. Галечны пласт. Галечны бераг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапластава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Пракласці пластамі, накласці адзін пласт на другі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пластово́й

1. пластавы́, слаявы́; см. пласт;

2. плот. пла́шачны; см. пласти́на​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кангламера́тны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з кангламерату (у 2 знач.). Кангламератны пласт горкай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адхіляецца ад вертыкальнага або гарызантальнага становішча. Нахільны пласт. Нахільная шахта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпс, -у, м.

1. Мінеральнае рэчыва белага ці жоўтага колеру.

Пласт гіпсу.

2. Скульптурны злепак з такога рэчыва.

3. Хірургічная павязка з такога рэчыва, якую накладваюць пры пераломах, вывіхах.

Нага ў гіпсе.

|| прым. гі́псавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзёрнавы, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца дзёрнам. Дзёрнашы пласт. // Зроблены, складзены з дзёрну. Дзёрнавая абшыўка схілаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рухляко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рухляку, які змяшчае ў сабе рухляк. Рухляковы пласт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)