перевали́ть​II сов.

1. (перейти) перавалі́ць, перайсці́; (переплыть) пераплы́сці, пераплы́ць;

перевали́ть хребе́т перавалі́ць (перайсці́) хрыбе́т;

2. разг. (пределы, границы) перавалі́ць, перайсці́;

перевали́ло за́ полночь безл. перавалі́ла (перайшло́) за по́ўнач;

ему́ перевали́ло за со́рок безл. яму́ перавалі́ла (перайшло́) за со́рак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перабрысці́, ‑брыду, ‑брыдзеш, ‑брыдзе; ‑брыдзём, ‑брыдзяце; зак., што або праз (цераз) што.

1. Перайсці ўброд. Вось праз рэчку перабрыў — Мост вадой пагнала — Выняў люльку, закурыў Ды кашу памалу. Васілёк.

2. З цяжкасцямі перайсці цераз што‑н. Перабрысці цераз дарогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубіко́н, ‑а, м.

Пра мяжу, рубеж чаго‑н., перашкоду, якія цяжка пераадолець. Звычайнае запаленне лёгкіх, расказваў доктар, крызіс прайшоў, чалавек, з дапамогай медыцыны, мінуў смяротны рубікон. Ермаловіч. Калясніца гісторыі імчалася да рубікона з нястрыманаю сілай. Гартны.

•••

Перайсці Рубікон гл. перайсці.

[Ад старажытнай назвы ракі Рубікон, якую перайшоў Юлій Цэзар супраць волі сената і гэтым самым пачаў грамадзянскую вайну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

передви́нуться

1. перасу́нуцца; (переместиться) перамясці́цца;

2. (перейти) перайсці́; см. передвига́ться​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перажырдну́ць ’перайсці ўброд’ (докш., Сл. ПЗБ). Да перажэрг͇аць (гл.). Аб мене г͇ > д гл. Карскі, 1, 370.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераключы́цца, -ючу́ся, -ю́чышся, -ю́чыцца; зак.

Накіравацца на што-н. іншае, новае; перайсці на іншы від працы, на другую работу.

Размова пераключылася на іншую тэму.

П. на педагагічную работу.

|| незак. пераключа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. пераключэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Раста́ць ’перайсці ў вадкі стан пад уздзеяннем цяпла’, ’знікнуць, рассеяцца’ (ТСБМ, Сцяц.), роста́ць ’распусціцца; адтаяць’ (ТС). Гл. таяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераступі́ць¹, -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак.

1. каго-што і цераз каго-што. Ступіўшы, перайсці што-н.

П. парог (цераз парог).

2. перан., што. Парушыць, перасягнуць мяжу чаго-н.

П. мяжу прыстойнасці.

П. закон.

|| незак. пераступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двухпо́лле, ‑я, н.

Спосаб апрацоўкі зямлі, пры якім штогод палавіна ворнай зямлі знаходзіцца пад папарам. Перайсці з двухполля на шматполле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавалачы́ся, ‑лакуся, ‑лачэшся, ‑лачацца; ‑лачомся, ‑лачацеся, ‑лакуцца; пр. перавалокся, ‑лаклася, ‑лаклося; зак.

Разм. З вялікімі намаганнямі перайсці, перабрысці куды‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)