гамбі́т, -у, М -бі́це, м.

Пачатак шахматнай партыі, у якой ахвяруюць пешку ці фігуру, каб атрымаць магчымасць хутчэйшага пераходу ў атаку.

|| прым. гамбі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узыхо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

1. гл. узысці.

2. да чаго. Весці свой пачатак, паходжанне ад чаго-н.

Сучасны беларускі алфавіт узыходзіць да стараславянскай азбукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засе́ўкі, ‑севак; адз. няма.

Разм. Пачатак сяўбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачы́н, -у, м.

1. Ініцыятыва, пачынанне якой-н. справы.

Падтрымаць п. наватараў.

Узяць на сябе п. у чым-н. (праявіць ініцыятыву).

2. Пачатак якой-н. справы (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стрыма́льны, ‑ая, ‑ае.

Які што‑н. стрымлівае. Стрымальны пачатак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апладні́ць, -ладню́, -ло́дніш, -ло́дніць; -ло́днены; зак., каго-што.

Даць пачатак развіццю арганізма шляхам зліцця мужчынскай і жаночай палавых клетак.

|| незак. апладня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. апладне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канта́гій, ‑ю, м.

У медыцыне — заразны пачатак, узбуджальнік інфекцыйнай хваробы.

[Лац. contagium — зараза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

роданача́льнік, ‑а, м.

1. Продак, ад якога вядзе свой пачатак які‑н. род. На грудзях у .. [генерала] быў цэлы музей крыжоў, медалёў і розных цацак, што вядуць свой пачатак яшчэ з таго часу, калі роданачальнікі нашых продкаў фарсілі ў фартушках і звярыных шкурах. Колас.

2. перан. Той, хто паклаў пачатак развіццю чаго‑н., заснавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачы́н, ‑у, м.

1. Разм. Пачатак чаго‑н., пачын. Язэп выцер пот. Зачын быў зроблены. Цяпер трэба было расставіць жанчын па дзялянцы. Асіпенка.

2. Пачатак песні, казкі, быліны, які характарызуецца своеасаблівым складам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праба́цька, ‑і, м.

Той, ад каго вядзецца пачатак роду; родапачынальнік; продак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)