акцы́з, ‑у, м.

1. У капіталістычных краінах — ускосны падатак на прадметы шырокага спажывання, які прадпрыемцы ўключаюць у прадажную цану тавару.

2. Разм. уст. Назва ўстаноў, якія збіраюць такі падатак. Служыць у акцызе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельгаспада́так, -тку м. (сельскагаспада́рчы пада́так) сельхознало́г (сельскохозя́йственный нало́г)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які бярэцца, вылічваецца згодна з намерам даходаў. Падаходны падатак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падатказдо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасць прымет, пры якіх па закону належыць плаціць падатак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельхознало́г (сельскохозя́йственный нало́г) сельгаспада́так, -тку м. (сельскагаспада́рчы пада́так).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

харчпада́так, -тку м., ист. (харчо́вы пада́так) проднало́г (продово́льственный нало́г)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ме́злева ’аброк натурай’ (Нар. Гом.), мезлява ’падатак у Вялікім княстве Літоўскім у выглядзе скаціны, птушак, яек’, ’від абавязковай працы’ (Ябл., Вяржбоўскі, дыс.; Брукнер, Litwa), ст.-бел. мезлева, мезлива ’падатак за быдла’ (XV ст.). Балтызм. Параўн. літ. mẽzliava ’падатак, складчына’, лат. mezlava ’падатак’ (Карскі, Труды, 390; Булыка, Лекс. запазыч., 85; Лаўчутэ, Балтизмы, 94).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзесяці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж. (гіст.).

1. Старая руская мера зямельнай плошчы, роўная 1,09 гектара.

2. Падатак на карысць царквы ў памеры адной дзясятай часткі даходу.

|| прым. дзесяці́нны, -ая, -ае.

Д. надзел зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проднало́г (продово́льственный нало́г) ист. харчпада́так, -тку м. (харчо́вы пада́так).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падатко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падатку, падаткаў. Падатковая сістэма. Падатковае абкладанне. // Які размяркоўвае і збірае падатак, падаткі. Падатковы інспектар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)