падму́льваць
‘крыху націскаць, націраць каму-небудзь, што-небудзь (яму падмульвае, падмульвае плечы); надакучваць каму-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падму́льваю |
падму́льваем |
| 2-я ас. |
падму́льваеш |
падму́льваеце |
| 3-я ас. |
падму́львае |
падму́льваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
падму́льваў |
падму́львалі |
| ж. |
падму́львала |
| н. |
падму́львала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
падму́львай |
падму́львайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
падму́льваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дра́іць, драю, драіш, драіць; незак., што.
1. Спец. Чысціць, мыць. Драіць палубу.
2. Разм. Шараваць, націраць да бляску. Свідзерскі знайшоў .. шчотку і доўга шоргаў ёю па чаравіках, потым драіў яшчэ і суконкай. Хомчанка.
[Ад гал. draaien — круціць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
націра́цца несов.
1. в разн. знач. натира́ться; см. наце́рціся;
2. страд. натира́ться; мели́ться; намина́ться; см. націра́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
растира́ть несов.
1. (мельчить) расціра́ць;
2. (натирать больное место) націра́ць;
3. (делать массаж) расціра́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
націра́нне ср.
1. (действие) натира́ние; см. націра́ць 1;
2. мед. втира́ние, натира́ние;
прыгатава́ць н. — пригото́вить втира́ние (натира́ние);
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
націра́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. націраць — нацерці (у 1, 2 знач.).
2. Разм. Лекі для расцірання (хворага месца), уцірання ў скуру. Прыехала.. [Прыбыткоўская] аўтобусам у горад, адразу ў аптэку, узяла.. націранне ад болю ў назе. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
му́ляць, -яю, -яеш, -яе; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прычыняць боль, ціснуць, націраць.
Каменьчыкі ў чаравіках муляюць ногі.
2. перан., каму-чаму і без дап. Турбаваць, непакоіць, трывожыць.
Яму часта муляе якая-н. ідэя.
◊
Муляць вочы каму (разм.) — назаляць каму-н. пастаяннай прысутнасцю.
|| зак. наму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мазаць, націраць; шмараваць (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
церці, націраць, муляць, шараваць
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Мазоліць ’націраць мазалі доўгай работай або хадзьбой’, ’нядбала або паволі працаваць’, ’трымаць, не выпускаючы з рук’, мазоліцца ’забаўляцца з кім-небудзь або чым-небудзь’, ’паволі і нядбайна рабіць’ (Нас., ТСБМ). Да мазоль (гл.). Параўн. таксама мазголіць. Сюды ж мазалява́ны ’набыты працай, намаганнямі’, мазоленне ’доўгае трыманне ў руках’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)