Verbum

фетышы́зм, -у, м.

1. Культ неадушаўлёных прадметаў у першабытных народаў.

2. Пакланенне фетышам (у 2 знач.), фетышызацыя чаго-н.

|| прым. фетышы́сцкі, -ая, -ае.

яса́к, -у́, м.

Натуральны падатак у Рускай дзяржаве, які збіралі на карысць казны з народаў Паволжа, Сібіры і Далёкага Усходу.

|| прым. яса́чны, -ая, -ае.

іра́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Агульная назва народаў, якія насяляюць Іран.

|| ж. іра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. іра́нскі, -ая, -ае.

клі́напіс, -у, м.

Спосаб пісьма старажытных народаў Пярэдняй Азіі, клінападобныя знакі якога наносілі на гліну або камень.

Вавілонскі к.

|| прым. клінапі́сны, -ая, -ае.

К. надпіс.

табу́, нескл., н.

1. У першабытных народаў: рэлігійная забарона на якое-н. слова, дзеянне, прадмет.

2. перан. Наогул пра што-н. забароненае.

Т. на алкаголь.

панславі́зм, -у, м.

Палітычная плынь 19 — пач.

20 ст., якая імкнулася да палітычнага і духоўнага аб’яднання славянскіх народаў.

|| прым. панславі́сцкі, -ая, -ае і панславя́нскі, -ая, -ае.

паранджа́, -ы́, ж.

Верхняе жаночае адзенне ў мусульманскіх народаў у выглядзе шырокага халата з густой валасяной сеткай, што закрывае твар, абавязковае нашэнне якога адпавядае нормам ісламу.

пі́сьменнасць, -і, ж.

1. Сукупнасць моўных і графічных сродкаў пісьмовых зносін.

П. народаў Поўначы.

2. Сукупнасць пісьмовых помнікаў якой-н. гістарычнай эпохі пэўнага народа.

Старабеларуская п.

яра́нга, -і, ДМ -нзе, мн. -і, -аў, ж.

Пераноснае жыллё з канічным дахам у некаторых народаў паўночна-ўсходняй Сібіры.

Я. аленяводаў.

|| прым. яра́нгавы, -ая, -ае.