глагалі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да глаголіцы. Глагалічная літара. // Напісаны глаголіцай. Глагалічны рукапіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіры́ліцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кірыліцы, напісаны кірыліцай. Кірыліцкае пісьмо. Кірыліцкія помнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўуста́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паўустава. Паўустаўныя літары. // Напісаны паўуставам. Паўустаўны рукапіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіфары́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эпіфары, напісаны ў плане эпіфары. Эпіфарычны прыём.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнавы́, -а́я, -о́е.

1. Напісаны начарна; неканчатковы.

Ч. варыянт рукапісу.

2. Прызначаны для запісу начарна.

Ч. сшытак.

3. Дапаможны, падсобны (пра работу).

4. Звязаны з першапачатковай стадыяй вытворчасці.

Чарнавая фрэзероўка.

5. Са значнай колькасцю прымесей (пра металы; спец.).

Чарнавая медзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпітала́ма, ‑ы, ж.

1. У старажытных грэкаў і рымлян — віншавальная песня маладым.

2. Верш, напісаны з выпадку шлюбу.

[Ад грэч. epithalámios — вясельны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мазня́ ’няўмела намаляваная карціна, неахайна напісаны тэкст; дрэнная, няўмелая работа’, ’лёгкія ўдары’, ’няўмелая, з промахамі стральба’ (ТСБМ, Нас.). Відаць запазычана з рус. мазня́ ’тс’. Да ма́заць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 58–59).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аўто́граф, ‑а, м.

Тэкст твора, напісаны рукой аўтара; аўтарскі рукапіс. Аўтограф паэмы «Бандароўна». // Уласнаручны подпіс, надпіс. Аўтограф Якуба Коласа.

[Грэч. autos — сам і grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уста́в​II филол. уста́ў, род. уста́ва м.;

ру́копись напи́сана уста́вом ру́капіс напі́саны ўста́вам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манускры́пт, ‑а, М ‑пце, м.

Старажытны рукапіс. У бібліятэцы захоўваецца 26000 манускрыптаў, некаторыя з іх напісаны 600 год назад. «Звязда».

[Ад лац. manus — рука і scribere — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)