нашмарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Разм. Намазаць, нацерці. Пастагнаў [бацька] уночы, маці нашмаравала бакі тарпатынаю, а раніцаю павалокся на абход. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашмарава́ць

‘нацерці, намазаць каго-небудзь, што-небудзь чым-небудзь (зашмараваць дратву); пачаць церціся, зачэпліваючыся за што-небудзь у час руху, перамяшчэння, цягнучыся па чым-небудзь (кола зашмаравала)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зашмару́ю зашмару́ем
2-я ас. зашмару́еш зашмару́еце
3-я ас. зашмару́е зашмару́юць
Прошлы час
м. зашмарава́ў зашмарава́лі
ж. зашмарава́ла
н. зашмарава́ла
Загадны лад
2-я ас. зашмару́й зашмару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час зашмарава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панама́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго, чым.

Намазаць усё, многае або ў многіх месцах. Панамазваць лусты хлеба маслам. Панамазваць рукі крэмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нама́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. намазаць (у 1, 5 знач.).

2. Спец. Тое, што намазана на чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафарбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак.

1. што. Намазаць касметычнай фарбай губы, шчокі і інш.

2. чаго. Выфарбаваць, афарбаваць якую‑н. колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нама́зать сов.

1. нама́заць, мног. панама́зваць;

2. (напачкать, загрязнить) напэ́цкаць, мног. панапэ́цкваць, набру́дзіць;

3. (плохо, небрежно написать, нарисовать и т. п.) разг. нама́заць, мног. панама́зваць, накрэ́мзаць, мног. панакрэ́мзваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ума́слить сов.

1. пама́заць, зма́заць ма́слам; (натереть) нама́заць ма́слам;

2. перен., разг. улаго́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перама́заць, -ма́жу, -ма́жаш, -ма́жа; -ма́ж; -ма́заны; зак.

1. каго-што. Зрабіць брудным, запэцкаць.

П. рукі чарнілам.

2. што. Замазаць, намазаць зноў або ўсё, многае.

П. аконныя рамы.

П. усе падшыпнікі салідолам.

|| незак. перама́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перама́званне, -я, н. і перама́зка, -і, -зцы, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дама́заць, ‑мажу, ‑мажаш, ‑мажа; зак., што.

1. Дакончыць мазанне чаго‑н.; абмазаць, намазаць да якога‑н. месца.

2. Расходаваць на мазанне ўвесь матэрыял. Дамазаць усю гліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мазацца, ‑мажуся, ‑мажашся, ‑мажацца; заг. вымажся; зак.

1. Намазаць сябе чым‑н. Вымазацца крэмам.

2. у што. Разм. Запэцкацца, замазацца. Вымазацца ў дзёгаць. Вымазацца ў гліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)