табурэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Разнавіднасць мэблі без спінкі для сядзення.

|| памянш. табурэ́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. табурэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пруне́ль, ‑і, ж.

Тонкая моцная тканіна, якая ідзе на верх для абутку, на абіўку мэблі.

[Фр. prunelle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́сла, -а, мн. -ы, -сел і -слаў, н.

1. Прадмет мэблі звычайна са спінкай, прызначаны для сядзення аднаго чалавека.

Драўлянае к.

Расставіць крэслы вакол стала.

2. Прадмет мэблі з мяккай абіўкай і ручкамі-падлакотнікамі.

Мяккае к.

К.-ложак.

3. перан. (звычайна з азначэннем). Месца работы, пасада (разм.).

Заняць міністэрскае к.

|| памянш. крэ́сельца, -а, мн. -ы, -аў, н. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. крэ́сельны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перастано́ўка ж., в разн. знач. перестано́вка;

п. мэ́блі — перестано́вка ме́бели;

п. сіл — перестано́вка сил

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэрмаці́н, ‑у, м.

Штучная скура: тканіна са спецыяльным пакрыццём для абіўкі мэблі, пераплёту кніг і пад.

[Ад грэч. derma, dermatos — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазмята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Змесці з якой-н. паверхні ўсё, многае.

П. пыл з мэблі.

2. Метучы, сабраць у адно месца ўсё, многае.

П. лісце ў кучу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фанеро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. фанераваць.

2. Фанерная абліцоўка мэблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

басо́н, ‑у, м.

Узорныя плеценыя вырабы (шнуры, тасьма, аблямоўка і інш.), якія ідуць на ўпрыгожанне адзення, аздабленне мэблі.

[Ад фр. passement.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́лак, ‑лку, м.

Спец. Тонкая скура, якая атрымліваецца пры разразанні скур па таўшчыні. Спілак для скураной галантарэі. Абіванне мэблі спілкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пыласо́с, ‑а, м.

Апарат для ачышчэння ад пылу памяшканняў, адзення, мэблі і пад. У калідоры правадніца пыласосам чысціла дывановую дарожку. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)