ізагра́ф, ‑а, м.

Кніжн. уст. Мастак-іканапісец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іканапі́сец, ‑сца, м.

Мастак, які піша іконы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравёр, ‑а, м.

Майстар, мастак, які займаецца гравіроўкай.

[Фр. grauer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пейзажы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак — майстар пейзажа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сценапі́сец, ‑пісца, м.

Мастак, спецыяліст у галіне сценапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Вучоны, які вывучае флору.

2. Мастак, які стварае свае творы з раслін, кветак і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экспрэсіяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак — паслядоўнік экспрэсіянізму.

|| ж. экспрэсіяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. экспрэсіяні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акварэлі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які піша акварэллю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карыкатуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які малюе карыкатуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марыні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які малюе марыны.

[Фр. mariniste ад marin — марскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)