тэрматэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Лячэнне цяплом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фармакатэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне лекавымі сродкамі.

[Ад грэч. pharmakon — лякарства і therapeia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітатэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне лекавымі раслінамі.

[Ад грэч. phytón — расліна і therapeia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педыятры́я, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае анатомію і фізіялогію дзіцячага арганізма, дзіцячыя хваробы, іх лячэнне і прафілактыку.

|| прым. педыятры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амбулато́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Лячэбніца для аказання медыцынскай дапамогі ў самой установе і дома.

|| прым. амбулато́рны, -ая, -ае.

Амбулаторнае лячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бальнеатэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне мінеральнымі водамі і гразямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фагатэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне інфекцыйных захворванняў прэпаратамі бактэрыяфагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хіміятэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне інфекцыйных хвароб хімічнымі прэпаратамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гразелячэ́нне, ‑я, н.

Лячэнне гразямі. Курс гразелячэння. Ілавае гразелячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавылячэ́нне, ‑я, н.

Працэс аднаўлення здароўя, лячэнне самога сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)