абляжа́цца, ‑жыцца; зак.

Разм. Прывыкнуць ляжаць. Даць зверу абляжацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папале́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Ляжаць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыягана́ль², -і, мн. -і, -ей, ж.

У матэматыцы: прамая лінія, што злучае два несумежныя вуглы многавугольніка або дзве вяршыні шматгранніка, якія не ляжаць у адной плоскаці.

|| прым. дыягана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́жань, ‑жня, м.

Разм. Чалавек, які любіць доўга спаць, ляжаць; лодар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляжня́, ‑і, ж.

Разм. Стан паводле дзеясл. ляжаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санцапёк, -ку м. солнцепёк, припёк;

ляжа́ць на ~ку — лежа́ть на солнцепёке (припёке)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архіпела́г, ‑а, м.

Група марскіх астравоў, якія блізка ляжаць адзін каля аднаго.

[Грэч. archipelagos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўрасплю́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім расплюшчаны (пра вочы). Ляжаць з напаўрасплюшчанымі вачамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сука́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Сукаваты. Вакол ляжаць сукастыя голыя ствалы. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́жня, ‑і, ж.

1. Месца, дзе ляжаць, хаваюцца гуртамі дзікія жывёлы. Лежня марскіх коцікаў. Лежня дзікоў. // След звера, які ляжаў на зямлі. Лежня яшчэ пахла казуляй.

2. Разм. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ляжаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)