змясі́ць сов.

1. (тесто) перемеси́ть, смеси́ть;

2. разг. истопта́ть;

~сі́лі ко́ні луг — истопта́ли ло́шади луг;

3. прост. жесто́ко изби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засла́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сце́лецца; зак.

Пакрыцца, завалачыся чым-н. туманным, тым, што сцелецца.

Луг заслаўся туманам.

Неба заслалася хмаркамі.

|| незак. засціла́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разло́жысты, -ая, -ае.

1. Развесісты, раскідзісты, шырокі (пра дрэвы, крону, галіны і пад.).

Разложыстая ліпа.

2. Шырокі, пакаты; адкрыты, роўны.

Р. луг.

|| наз. разло́жыстасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

щёлок шчо́лак, -ку м., луг, род. лу́гу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сенажа́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Месца, дзе расце трава на сена; луг.

Скарыстаць пад с.

Пакасіць сенажаці.

2. Час касьбы.

Пачалася с.

|| прым. сенажа́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

груд м.

1. буго́р, холм;

2. сухо́й луг, суходо́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залу́жваць несов., спец. (превращать в луг) залужа́ть; см. залужы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лугаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Невялікі луг сярод іншых угоддзяў.

Пасвіць коней на лугавіне.

|| памянш. лугаві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. лугаві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заліўны́, -а́я, -о́е.

1. Які заліваецца вадой у час паводак.

З. луг.

2. Вельмі моцны, праліўны (пра дождж).

3. Пра страву: заліты густым наварам.

Заліўное парася.

Есці заліўное (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недалу́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -лу́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -лу́г (разм.).

1. Слабы, хваравіты чалавек.

2. Няспрытны, няўмелы чалавек; недарэка.

|| прым. недалу́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)