надкале́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца вышэй калена. Надкаленная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надлабко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над лабком. Надлабковая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

косцепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Выглядам і саставам падобны на косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ключы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудной косцю.

|| прым. ключы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акасцяне́лы, -ая, -ае.

1. Які ператварыўся ў косць, зацвярдзелы.

А. храсток.

2. перан. Які страціў гнуткасць, здольнасць развівацца; застылы.

А. погляд.

|| наз. акасцяне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надскі́вічны, ‑ая, ‑ае.

Які размешчаны, знаходзіцца над сківіцай. Надсківічная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паты́лічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да патыліцы. Патылічная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плечавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да пляча. Плечавая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бядро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бядра. Бядровая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галёначны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да галёнкі. Галёначная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)