со́ма, ‑ы, ж.

Спец. Усе клеткі жывёлы або расліны, за выключэннем палавых.

[Грэч. sōma — цела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэто́граф, ‑а, м.

Апарат для запісу рухаў грудной клеткі ў час дыхання.

[Ад грэч. stēthos — грудзі і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храмаці́н, ‑у, м.

Асноўнае рэчыва ядра жывёльнай і расліннай клеткі, здольнае афарбоўвацца.

[Ад грэч. chrōma — колер.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэд, ‑а, М ‑дзе, м.

Стрэшка, пад якой размяшчаюцца клеткі на зверафермах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пнеўмагра́ма, ‑ы, ж.

Графічны наказ дыхальных рухаў грудной клеткі, якія характарызуюць работу лёгкіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэцэ́пкі ’рэбры ў кошыку’ (ЛА, 4). Перанос значэння ад рацэ́пы ’клеткі’ (гл.) на перапляценне лазы ці лыка ў кошыку, а затым на аснову перапляцення.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чуллі́вы

1. тро́гательный, чувстви́тельный;

2. чувстви́тельный;

~выя кле́ткі — чувстви́тельные кле́тки;

ч. прыбо́р — чувстви́тельный прибо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міто́з, ‑у, м.

Спец. Найбольш пашыраны спосаб размнажэння клеткі ў жывых арганізмах і раслінах.

[Грэч. mitos — нітка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пухлі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пухліны. Пухлінны працэс. Пухліннае захворванне. Пухлінныя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́рма, ‑ы, ж.

Рэчыва, якое выпрацоўваюць мужчынскія палавыя залозы і якое ўтрымлівае палавыя клеткі.

[Грэч. sperma — семя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)