Verbum

вычэ́рпвацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; незак., чым (кніжн.).

Мець у чым-н. свой канец, мяжу.

Гэтым справа не вычэрпваецца.

пахо́дня, -і, мн. -і, -яў, ж. (уст.).

Пераносная свяцільня ў выглядзе ліхтара на доўгай палцы або наматанага на канец палкі прасмоленага пакулля; факел.

гармані́раваць, -рую, -руеш, -руе; незак., з чым.

Адпавядаць, супадаць, быць у сугучнасці.

Канец апавядання гарманіруе з агульным настроем.

Шалік гарманіруе з гэтай сукенкай.

апака́ліпсіс, -а, м.

Адна з кніг Новага Запавету, якая змяшчае містычныя прароцтвы пра канец свету.

|| прым. апакаліпсі́чны, -ая, -ае і апакаліпты́чны, -ая, -ае.

забо́й¹, -ю, м. (спец.).

У шахце: канец горнай выпрацоўкі, які паступова прасоўваецца ў ходзе работ і з’яўляецца рабочым месцам гарняка.

|| прым. забо́йны, -ая, -ае.

прыкла́д¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Расшыраны канец ружэйнай ложы, які служыць для ўпору ў плячо пры стральбе.

Ударыць прыкладам.

|| прым. прыкла́дны, -ая, -ае.

по́зна, пазне́й, прысл.

1. Пад канец або пасля якога-н. часу.

Вярнуўся п. ўночы.

2. Не ў тэрмін, пасля ўстаноўленага ці патрэбнага часу.

Заявы падаваць ужо п.

пасле́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м. (разм.).

1. Апошняе дзіця ў сям’і.

2. мн. Рэшткі чаго-н.

Даесці паследкі.

◊

На (самы) паследак — у апошнюю чаргу, на самы канец.