Verbum

абскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. абскроб, ‑скрэбла і ‑скрабла; зак., што.

Ачысціць што‑н., скрабучы яго паверхню. [Хлопчыкі] ужо абскрэблі сабе па адной [моркве]... Кавалёў.

засціртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Скласці ў сцірты (збожжа, салому і пад.). — Нашы ўсё звезлі ў гумно, засціртавалі, — быццам сама сабе сказала Параска. Кавалёў.

памо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да памолу, прызначаны для памолу (у 1 знач.). Памольны збор. □ Паліна на нейкі час спынілася ля памольнай машыны. Кавалёў.

сляса́к, слесака, м.

Прыстасаванне ў выглядзе рычажка ў клямцы, пры дапамозе якога адчыняюцца і зачыняюцца дзверы. [Параска] са злосцю бразнула дзвярыма, ажно клямачны слясак заскуголіў. Кавалёў.

ціхмя́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць ціхмянага. Цвінгелю Ліда ўпадабалася за пакорлівасць і ціхмянасць, за працавітасць і ўвішнасць. Кавалёў. Руды твар Сяміздрава выказваў угодлівасць і ціхмянасць. Шчарбатаў.

экскава́таршчык, ‑а, м.

Той, хто працуе на экскаватары. І ён, Грыша, пайшоў шляхам бацькі, пасля школы паступіў на курсы і стаў экскаватаршчыкам, кваліфікаваным будаўніком. Кавалёў.

засяро́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць засяроджанага (у 2, 3 знач.). // Засяроджаная ўвага, паглыбленасць у што‑н. Абодва хлопцы падцягнутыя, на тварах засяроджанасць, сур’ёзнасць не па гадах. Кавалёў.

неўзаба́ве, прысл.

Хутка, у хуткім часе. Дождж сціхаў, а неўзабаве і зусім спыніўся. Даніленка. Усе прыціхлі, а потым неяк ажыўлена зноў загаварылі і неўзабаве разышліся. Кавалёў.

працаві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць працавітага; любоў, шчырасць да працы. Стаялі добрыя жніўныя дні, багатыя працавітасцю людзей. Кавалёў. Дзятла дзед вельмі паважаў за яго працавітасць. П. Ткачоў.

прысце́нак, ‑нка, м.

Бакавая прыбудоўка. За якую гадзіну на паўметра вырас прысценак. Гроднеў. Зіна вывела Сяргейку з-за стала і накіравалася з ім у прысценак. Кавалёў.