городки́

1. (игра) гарадкі́, -ко́ў ед. нет;

2. (украшение в виде зубцов) обл. зу́бчыкі, -каў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камбінацы́йны в разн. знач. комбинацио́нный;

~ныя таблі́цы — комбинацио́нные табли́цы;

~ная гульня́ ў футбо́л — комбинацио́нная игра́ в футбо́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квач I (род. квача́) м. мази́лка ж., помазо́к

квач II (род. квача́) м. (детская игра) са́лки мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́ртачны в разн. знач. ка́рточный;

~ная сістэ́ма — ка́рточная систе́ма;

к. катало́г — ка́рточный катало́г;

~ная гульня́ — ка́рточная игра́;

◊ к. до́мік — ка́рточный до́мик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́ванка ж.

1. убе́жище ср., укры́тие ср.; (тайное место) тайни́к м.;

2. только мн. (игра) пря́тки;

гуля́ць у ~кі — игра́ть в пря́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гарадо́к, -дка́ м. г. Городо́к

гарадо́к, -дка́ м.

1. уменьш. (к го́рад) городо́к;

2. (группа зданий, сооружений) городо́к;

3. только мн. (игра) городки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўчы́нка ж., уменьш. овчи́нка;

◊ а. вы́рабу не ва́рта — погов. овчи́нка вы́делки не сто́ит; игра́ не сто́ит свеч;

не́ба з ~ку здало́ся — не́бо с овчи́нку показа́лось

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вя́лы

1. (утративший свежесть, упругость) вя́лый, дря́блый;

2. перен. вя́лый; безжи́зненный; неживо́й;

вя́лая рабо́та — вя́лая рабо́та;

вя́лая ігра́ піяні́ста — вя́лая (безжи́зненная) игра́ пиани́ста;

3. (о растениях) увя́дший, вя́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ігра́ць ’выконваць што-н. на музычным інструменце’, ’выступаць на сцэне, у кіно’, ’гуляць’, ’блішчаць’, ’быць у бадзёрым, узбуджаным стане’ (ТСБМ), ’бегаць (пра карову)’ (Мат. Гом.), ’цвісці’ (Бяльк., Выг. дыс.), ’спяваць’ (Касп.; Рам., 8, 554), ’спарвацца (аб птушках)’ (Некр.), ’буяніць, сварыцца, бурна выказваць пачуцці незадавальнення’ (Шат., Янк. III). Рус. игра́ть ’іграць’, дыял. ’танцаваць, скакаць’, ’спяваць’ (вельмі шырока ў гаворках), арханг., смал., разан. ’здзекавацца, злараднічаць’, разан. ’аб злучцы жывёлы’, укр. гра́ти ’іграць’, ’рабіць хуткія, рэзкія рухі’, ’брадзіць (аб мёдзе, піве)’ (Грынч.), польск. grać, igrać ’іграць’, в.-луж. hrać ’тс’, н.-луж. graś, jgraś ’тс’, палаб. jaigroją ’тс’, чэш. hráti ’іграць, забаўляцца’, славац. hrať ’тс’, ihrať ’іграць, хістацца, пералівацца’, славен. igráti ’іграць’, серб.-харв. ѝграти ’скакаць, іграць’, балг. игра̀я ’тс’, макед. игра ’тс’. Ст.-слав., ст.-рус., ст.-бел. играти ’забаўляцца, іграць’. Прасл. *jьgrati, дзеяслоў на ‑ati ад *jьgra (гл. ігра). Трубачоў, Эт. сл., 8, 210–211.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ша́шка I ж. (оружие) ша́шка

ша́шка II ж.

1. в разн. знач. ша́шка;

пабі́ць ~ку — поби́ть ша́шку;

піраксілі́навая ш. — пироксили́новая ша́шка;

дымава́я ш. — дымова́я ша́шка;

2. только мн. (игра) ша́шки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)