го́ні, -ей.

1. Вялікая доўгая ніва.

Жнеі дажыналі г.

2. перан. Прастор, зямля (паэт.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзірвані́сты, -ая, -ае.

Густа парослы каранямі травяністых раслін.

Дзірваністая зямля.

|| наз. дзірвані́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́лавіна, -ы, ж.

Зямля, не араная некалькі гадоў запар; аблога.

|| прым. я́лавінны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надзе́льны наде́льный;

~ная зямля́ — наде́льная земля́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіе́нскі: ~кая зямля́ жив. сие́нская земля́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нано́с, -у, мн. -ы, -аў, м.

Зямля, пясок і пад., нанесеныя вадой, ветрам.

Пясчаныя наносы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удзірване́лы, -ая, -ае.

Які ўрос густой травой, пакрыўся дзёрнам.

Удзірванелая зямля.

|| наз. удзірване́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гру́зкі, -ая, -ае.

Такі, у якім можна ўвязнуць; гразкі, багністы.

Грузкая зямля.

|| наз. гру́зкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неудо́бь разг. непрыда́тная зямля́, няўдо́біца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наде́льный ист. надзе́льны;

наде́льная земля́ надзе́льная зямля́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)