адво́д, -у, М -дзе, м.
1. гл. адвесці.
2. Заява аб адхіленні каго-н. ад удзелу ў чым-н.
Даць а. кандыдату.
3. Адгалінаванне (у трубе, электрасетцы і пад.).
А. ад батарэі.
◊
Для адводу вачэй (разм.) — з мэтай адцягнуць увагу ад чаго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
неапра́ўданы і неапраўда́ны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае апраўдання. // Неабгрунтаваны. Неапраўданая заява. □ Сустракаюцца ў паэме і няўдалыя, неапраўданыя пераносы слоў з аднаго радка ў другі. Бугаёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нешматсло́ўны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і немнагаслоўны. Заява слесара-водаправодчыка на імя кіраўніка восьмага домакіраўніцтва была нешматслоўная. Пальчэўскі. [Іван] быў стрыманы і дакладны, прытым нешматслоўны субяседнік. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мальба́ ’вельмі моцная просьба’ (ТСБМ), рус. мольба́, укр. мольба́, ст.-рус. мольба ’тс’, ’малітва’, серб.-харв. мо̀лба ’просьба’, ’заява’, макед. молба, балг. молба́. Прасл. molьba (Слаўскі, SP, 1, 61). Да малі́ць (гл. малі́цца).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
неабгрунтава́ны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае дастатковага абгрунтавання, неабходных падстаў, доказаў. Неабгрунтаваная заява. Неабгрунтаваныя падазрэнні. □ Мініч стаяў задаволены і горды. Вучням стала няёмка за пусты і неабгрунтаваны смех са свайго таварыша. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэклама́цыя, ‑і, ж.
Заява пра недахопы, выяўленыя ў атрыманай прадукцыі або ў выкананай рабоце з патрабаваннем аплаціць страты. На завод плылі рэкламацыі: аўтамабіль бездакорна павінен быў слухацца і ў афрыканскую спёку, і ў сібірскія маразы. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выступле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. выступаць — выступіць (у 2, 3 і 4 знач.).
2. Даклад, паведамленне, заява, слова ў спрэчках. Справаздачнае выступленне. □ Пасля даклада сакратара ЦК пачаліся выступленні. Шамякін.
3. Праяўленне пратэсту, незадавальнення. Узброенае выступленне супраць царызму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлуслі́вы
1. в разн. знач. лжи́вый;
х. чалаве́к — лжи́вый челове́к;
~вая зая́ва — лжи́вое заявле́ние;
2. (фальшивый) ло́жный;
~вае абвінава́чанне — ло́жное обвине́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каса́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. Абскарджанне і перагляд судовага рашэння, якое яшчэ не ўступіла ў законную сілу, вышэйстаячай судовай інстанцыяй па скарзе бакоў або пратэсце пракурора (спец.).
К. прысуду.
Падаць на касацыю.
2. Заява з просьбай аб пераглядзе або адмене судовага рашэння (разм.).
Падаць касацыю.
3. Адмена выбараў або прызнанне іх несапраўднымі ў выніку парушэння выбарчага закона.
|| прым. касацы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пратэ́ст ’рашучае пярэчанне супраць чаго-небудзь, заява аб нязгодзе’ (ТСБМ), ст.-бел. протестъ ’тс’ (1711 г.), протестовати (1598 г.), укр. проте́ст ’тс’, рус. проте́ст ’тс’. Адваротны дэрыват дзеяслова протестовати, адпаведніка лац. prōtestāri ’ўрачыста абвяшчаць, сведчыць’; у далейшым запазычанне з ням. Protest у сучасным значэнні, што выводзяць з італ. protesto ’апратэставанне векселя’ (ЕСУМ, 4, 609; Банькоўскі, 2, 791; Фасмер, 3, 382).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)