нешматсло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і немнагаслоўны. Заява слесара-водаправодчыка на імя кіраўніка восьмага домакіраўніцтва была нешматслоўная. Пальчэўскі. [Іван] быў стрыманы і дакладны, прытым нешматслоўны субяседнік. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)