стэрэафані́я, -і, ж. (спец.).

Перадача ці ўзнаўленне гуку, якія даюць магчымасць вызначыць напрамак гучання і размяшчэння крыніцы гуку ў прасторы.

|| прым. стэрэафані́чны, -ая, -ае.

С. запіс.

Стэрэафанічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грамза́піс, ‑у, м.

Запіс музыкі, прамовы і пад. на грамафоннай пласцінцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазапі́свальны, ‑ая, ‑ае.

Які робіць аўтаматычна запіс чаго‑н. Самазапісвальны прыбор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмакардыягра́ма, ‑ы, ж.

Графічны запіс страсенняў цела, якія выклікаюцца скарачэннямі сэрца.

[Ад грэч. seismós — ваганне, землетрасенне, kardía — сэрца і grámma — запіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэрэафані́чны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з выкарыстаннем стэрэафаніі. Стэрэафанічны запіс. Стэрэафанічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфігмагра́фія, ‑і, ж.

Спец. Графічны запіс біцця пульсу з дапамогай сфігмографа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электракардыяграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электракардыяграфіі, электракардыёграфа. Электракардыяграфічны запіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрадко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, змешчаны над радком. Надрадковыя знакі. Надрадковы запіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які аўтаматычна робіць запіс якіх‑н. паказчыкаў. Самапісны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэнагра́ма, ‑ы, ж.

Запіс прамовы, лекцыі пры дапамозе стэнаграфіі. Стэнаграма выступлення дакладчыка.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны і gramma — пісьмовы знак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)