прыплаці́ць, -ачу́, -а́ціш, -а́ціць; -а́чаны; зак., што.
Заплаціць у дадатак, звыш якой-н. платы.
П. семдзесят рублёў.
|| незак. прыпла́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыпла́та, -ы, ДМ -ла́це, ж. і прыпла́чванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́таргаваць, -гую, -гуеш, -гуе; -гуй; -гаваны; зак., што.
1. Атрымаць у выніку продажу.
В. за яблыкі добрыя грошы.
2. Таргуючыся, выгадаць, заплаціць менш на колькі-н.
В. восемсот тысяч рублёў.
|| незак. вытарго́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
до́рага, прысл.
1. Прысл. да дарагі (у 1 і 3 знач.). Хоць заплаціць прыходзіцца дорага, затое ж ехаць будзе выгодна. Колас. — Колькі? — спытаў Сімон. — Сто жоўценькіх, — коратка адказаў Гунава. — Дорага! — яшчэ карацей сказаў Сімон. Самуйлёнак. Хто калі перажываў расстанне з роднымі мясцінамі, той ведае, як радасна і дорага ўбачыць іх зноў. Навуменка.
2. перан. Цаной вялікіх намаганняў, цяжкасцей, ахвяр. Хачу я, каб .. [нашчадкі] не забывалі, Што нам свабода дасталася дорага. Свірка. [Фон Адлер] спыніў атакі — надта дорага яны каштавалі. Шамякін.
•••
Дорага б даў (заплаціў) гл. даць.
Дорага заплаціць гл. заплаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вэ́ксаль м. ве́ксель;
заплаці́ць па ~лі — уплати́ть по ве́кселю;
прад’яві́ць в. — предъяви́ть ве́ксель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
страхо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -хо́вак, ж.
1. гл. страхаваць.
2. Грашовая кампенсацыя, што выплачваецца страхавой установай страхавальніку.
Атрымаць страхоўку.
3. Страхавы ўзнос (разм.).
Заплаціць страхоўку.
4. Гарантыя ад чаго-н. непрыемнага, непажаданага.
Зрабіць што-н. для страхоўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рыфма́ч, ‑а, м.
Разм. зневаж. Дрэнны, бяздарны паэт. Але ёсць такія рыфмачы, Што за соль яе [бацькаўшчыны], за хлеб яе найлепшы Хочуць толькі вершам заплаціць. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́плаціць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што.
1. Выдаць плату. Выплаціць ганарар, пенсію.
2. Разлічыцца з даўгамі, абавязацельствамі і пад. часткамі ці поўнасцю; заплаціць. Выплаціць падаткі, пазыку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рубе́ль¹, -бля́, мн. -блі́, -блёў, м.
Асноўная грашовая адзінка ў Расіі і Беларусі, роўная 100 капейкам, а таксама грашовы знак і манета такой вартасці.
Заплаціць за рэч пяцьдзясят рублёў.
|| памянш. рубялёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м. (разм.).
|| прым. рублёвы, -ая, -ае.
Рублёвая зона.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
серабро́, -а́, н.
1. Каштоўны бліскучы метал шаравата-белага колеру.
2. зб. Вырабы з гэтага металу.
Сталовае с. (посуд, сталовыя прыборы). Упрыгажэнні з серабра.
Нашы спартсмены заваявалі с. (сярэбраныя медалі; разм.).
3. Дробная разменная манета са сплаву з гэтым металам або нікелем.
Заплаціць серабром.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выго́дна,
1. Прысл. да выгодны (у 1 знач.).
2. безас. у знач. вык. Добра, прыемна, з дастатковай колькасцю выгод. Хоць заплаціць, прыходзіцца дорага, затое ж ехаць будзе выгодна. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)