прут, -а, М пру́це, мн. пруты́, -о́ў, м.
1. Тонкая палка без сучча.
Асінавы п.
2. Тонкі металічны стрыжань, кавалак дроту.
Жалезны п.
|| памянш. пруто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м. і пру́цік, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. прутко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.) і пруцяны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Прутковы каркас.
Пруцяная агароджа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
калчада́н, -ну м., мин. колчеда́н;
○ жале́зны к. — желе́зный колчеда́н;
ме́дны к. — ме́дный колчеда́н;
чо́рны к. — чёрный колчеда́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ба́йкавы, ‑ая, ‑ае.
Які вырабляе байку 2. Байкавая вытворчасць. // Зроблены з байкі 2. Пры сцяне пад акном, якое выходзіла ў сад, стаяў жалезны ложак, накрыты байкавай коўдрай. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ві́згат, ‑у, М ‑гаце, м.
Пранізлівы, рэзкі гук. Дзікі візгат [бомбаў] перакрыў на хвіліну жалезны гул матораў. Навуменка. Пачуўся лязг ключоў, удары кірак і тапароў, візгат піл. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Кні́пель ’падгерац, жалезны крук, які прыцягвае шворан да трайні’ (Нар. словатв.). Гл. кнібель.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тарды́нка (тырды́нка) ’жалезны абручык, які набіваецца на калодку кола’ (кам., Шатал.). Гл. тарарынка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нікеліро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нікеліраваць.
2. Слой нікелю на металічных вырабах. За печчу — жалезны ложак. Нікеліроўка абгарэла, і ложак быў сіне-чорны. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́сва, ‑ы, ж.
Абл. Жалезны болт, прэнт для закрывання аканіц. — А ў Касяка, калі паслалі пасцелю і зачынілі вокны на просвы, — хоць гвалту крычы. Здаецца, зноў апынуўся ў каменным мяху... Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папраяда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Праесці што‑н. у многіх месцах, праесці ўсё, многае. Папраядала ржа жалезны дах. Папраядала моль сукно.
2. Разм. Патраціць, расходаваць на ежу многа чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́хва, ‑ы, ж.
Абл. Жалезны абруч, які наганяецца на дзеравяную калодку кола. Кожны вечар, прыгнаўшы з поля, Тонік катаў па вуліцы рэхву. Старую ад рассохлага кола рэхву ён знайшоў на гарышчы. Адамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)