е́ле-е́ле нареч. ледзь-ле́дзь, ле́дзьве-ле́дзьве; чуць-чу́ць;

◊

е́ле-е́ле душа́ в те́ле погов. ледзь-ле́дзь душа́ трыма́ецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бру́дны, -ая, -ае.

1. Нячысты, з брудам на паверхні, засмечаны.

Брудныя рукі.

2. Пра колер: невыразны, няяркі, нячысты.

Б. колер.

3. перан. Пазбаўлены маральнай чысціні, агідны.

Брудная душа.

|| наз. бру́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарні́льны черни́льный;

~ная пля́ма — черни́льное пятно́;

○ ч. мяшо́к — зоол. черни́льный мешо́к;

ч. арэ́шак — черни́льный оре́шек;

◊ ~ная душа́ — черни́льная душа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бале́ць¹, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -лі́ць; незак.

1. Выклікаць адчуванне болю.

Сэрца баліць.

Баліць (безас.) пад лыжачкай.

Душа баліць (перан.).

2. перан. Хваляваць, турбаваць.

Шчыраму сэрцу і чужая болька баліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагарэ́ць сов., в разн. знач. перегоре́ть;

электры́чная ля́мпачка ~рэ́ла — электри́ческая ла́мпочка перегоре́ла;

гле́ба ~рэ́ла — по́чва перегоре́ла;

душа́ ~рэ́ла — душа́ перегоре́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́ячы за́ячий;

○ ~чая губа́ — мед. за́ячья губа́;

~чая капу́ста — бот. за́ячья капу́ста;

~чая кроў — бот., разг. ма́йник;

◊ ~чая душа́ — за́ячья душа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спірытуалі́зм, ‑у, м.

Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, паводле якога дух (душа) — першааснова свету.

[Ад лац. spiritualis — духоўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Душа́цца ’бажыцца, прысягацца’ (Нас.), душа́нне ’бажба’ (Касп.). Відавочна, вытворнае ад душа́ (першапачаткова ’бажыцца, прысягацца душой’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

набале́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лі́ць; зак.

1. Стаць вельмі балючым ад працяглага болю.

Рука набалела.

2. перан. Змучыцца ад доўгіх пакут.

Душа набалела.

3. Накапіцца, сабрацца (пра што-н. цяжкае, пакутлівае).

Усе гаварылі пра тое, што набалела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разрыва́ться​I несов.

1. (о материи, бумаге) раздзіра́цца;

2. в др. знач. разрыва́цца;

3. страд. раздзіра́цца; разрыва́цца; см. разрыва́ть​I;

◊

душа́ разрыва́ется душа́ разрыва́ецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)