трагікаме́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.
1. Драматычны твор, у якім спалучаюцца рысы трагедыі і камедыі.
2. перан. Сумная і разам з тым смешная падзея.
|| прым. трагікамі́чны, -ая, -ае.
Т. выпадак; наз. трагікамі́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фігура́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Уст.
1. Танцоўшчык у групавых балетных выступленнях.
2. Драматычны акцёр, які іграе ролі без слоў.
[Фр. figurant.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ствары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., ство́рыцца; зак.
1. Утварыцца, узнікнуць.
На месцы балота стварылася возера.
2. Арганізавацца, пачаць дзейнічаць (пра якую-н. грамадскую арганізацыю, установу і пад.).
Пры школе стварыўся драматычны гурток.
|| незак. ствара́цца, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
самадзе́йны в разн. знач. самоде́ятельный;
с. драматы́чны гурто́к — самоде́ятельный драмати́ческий кружо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
арато́рыя, ‑і, ж.
Вялікі музычны твор для хору, салістаў-спевакоў і аркестра, напісаны на драматычны сюжэт і прызначаны для канцэртнага выканання.
[Іт. oratorio ад лац. oro — гавару, прашу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трагікаме́дыя, ‑і, ж.
1. Драматычны твор з камічнымі і трагічнымі элементамі.
2. Гісторыя, падзея, становішча, у якім да сумнага прымешваецца смешнае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
траге́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.
1. Драматычны твор, у аснове якога ляжыць непрымірымы жыццёвы канфлікт, сутыкненне характараў і пад., што часцей за ўсё заканчваецца смерцю героя.
2. Жудасная, страшная падзея; няшчасце.
|| прым. трагеды́йны, -ая, -ае; наз. трагеды́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
П’е́са ’драматычны твор’, ’невялікі музычны твор’ (ТСБМ). Запазычана з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 84), у якой з франц. pièce ’тс’, ’кавалак, штука’ — непасрэдна, альбо праз ням. Piece ’п’еса’ (Фасмер, 3, 422).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наўця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. чаго. Уцягнуць за некалькі прыёмаў унутр чаго‑н. у вялікай колькасці.
2. перан.; каго. Разм. Прыцягнуць да ўдзелу ў чым‑н. многіх. Наўцягваць студэнтаў у драматычны гурток.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
п’е́са, ‑ы, ж.
1. Драматычны твор, прызначаны для пастаноўкі на сцэне. Калісьці.. [Жэня і Таццяна] разам вучыліся ў сямігодцы, разам удзельнічалі ў драматычным гуртку, і ва ўсіх п’есах, якія яны ставілі, ім даводзілася іграць жаніха і нявесту. Шамякін.
2. Невялікі музычны твор. Інструментальная п’еса.
[Фр. pièce.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)