царкоўна-дзяржаўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
царкоўна-дзяржаўны |
царкоўна-дзяржаўная |
царкоўна-дзяржаўнае |
царкоўна-дзяржаўныя |
| Р. |
царкоўна-дзяржаўнага |
царкоўна-дзяржаўнай
царкоўна-дзяржаўнае |
царкоўна-дзяржаўнага |
царкоўна-дзяржаўных |
| Д. |
царкоўна-дзяржаўнаму |
царкоўна-дзяржаўнай |
царкоўна-дзяржаўнаму |
царкоўна-дзяржаўным |
| В. |
царкоўна-дзяржаўны
царкоўна-дзяржаўнага |
царкоўна-дзяржаўную |
царкоўна-дзяржаўнае |
царкоўна-дзяржаўныя |
| Т. |
царкоўна-дзяржаўным |
царкоўна-дзяржаўнай
царкоўна-дзяржаўнаю |
царкоўна-дзяржаўным |
царкоўна-дзяржаўнымі |
| М. |
царкоўна-дзяржаўным |
царкоўна-дзяржаўнай |
царкоўна-дзяржаўным |
царкоўна-дзяржаўных |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
афіцыйна-дзяржаўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
афіцыйна-дзяржаўны |
афіцыйна-дзяржаўная |
афіцыйна-дзяржаўнае |
афіцыйна-дзяржаўныя |
| Р. |
афіцыйна-дзяржаўнага |
афіцыйна-дзяржаўнай
афіцыйна-дзяржаўнае |
афіцыйна-дзяржаўнага |
афіцыйна-дзяржаўных |
| Д. |
афіцыйна-дзяржаўнаму |
афіцыйна-дзяржаўнай |
афіцыйна-дзяржаўнаму |
афіцыйна-дзяржаўным |
| В. |
афіцыйна-дзяржаўны
афіцыйна-дзяржаўнага |
афіцыйна-дзяржаўную |
афіцыйна-дзяржаўнае |
афіцыйна-дзяржаўныя |
| Т. |
афіцыйна-дзяржаўным |
афіцыйна-дзяржаўнай
афіцыйна-дзяржаўнаю |
афіцыйна-дзяржаўным |
афіцыйна-дзяржаўнымі |
| М. |
афіцыйна-дзяржаўным |
афіцыйна-дзяржаўнай |
афіцыйна-дзяржаўным |
афіцыйна-дзяржаўных |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дактры́на, ‑ы, ж.
Кніжн. Навуковая або філасофская тэорыя, палітычная сістэма, вучэнне. Дзяржаўная дактрына. Ваенная дактрына.
[Лац. doctrina.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лесанарыхто́ўкі, ‑товак; адз. лесанарыхтоўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.
Дзяржаўная нарыхтоўка лесу (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жандарме́рыя, -і, ж.
1. У некаторых краінах: дзяржаўная паліцыя, якая мае ваенную арганізацыю і выконвае ахоўныя функцыі ўнутры краіны і ў арміі.
2. Палітычная паліцыя ў дарэвалюцыйнай Расіі.
3. зб. Жандары.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
госплемхо́з (госуда́рственное племенно́е хозя́йство) дзяржплемга́с, -са м. (дзяржа́ўная племянна́я гаспада́рка).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дата́цыя, ‑і, ж.
Дзяржаўная грашовая дапамога прадпрыемствам, установам і арганізацыям для пакрыцця перавыдаткаў і для іншых патрэб.
[Ад лац. dotatio — дар.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ула́снасць, -і, ж.
1. Маёмасць, якая належыць каму-н.
Дзяржаўная ў.
2. Прыналежнасць каго-, чаго-н. каму-, чаму-н. з правам распараджэння.
Прыватная ў. на зямлю.
Набыць што-н. ва ў.
Права ўласнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыктату́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.
Нічым не абмежаваная дзяржаўная ўлада, якая апіраецца на сілу пануючага класа.
○
Дыктатура пралетарыяту — улада рабочага класа, якая ўсталявалася ў Расіі пасля 1917 г. ў выніку сацыялістычнай рэвалюцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камісарыя́т, ‑а, М ‑рыяце, м.
Дзяржаўная або адміністрацыйная ўстанова, на чале якой стаіць камісар. Ваенны камісарыят. Народны камісарыят.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)