Verbum

цы́бік, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Скрынка з чаем вагой да двух пудоў.

Чай у цыбіках.

пірс, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Партовае збудаванне, род дамбы для прычалу суднаў з двух бакоў.

двухко́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Павозка на двух колах.

Санітарныя двухколкі адвозілі раненых.

ця́жба, -ы, ж.

Спрэчка двух бакоў перад судом; грамадзянская судовая справа.

Ц. з суседам.

|| прым. ця́жбавы, -ая, -ае.

са́ні, -е́й.

Зімовая павозка на двух палазах.

Паехаць у санях па дровы.

|| прым. са́нны, -ая, -ае.

С. след.

мяша́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Жывёліна або расліна, якая паходзіць ад скрыжавання двух розных відаў, парод.

зашчамі́ць, -чамлю́, -чэ́міш, -чэ́міць; -чэ́млены; зак., што.

Сціснуць з двух бакоў.

З. пальцы дзвярамі.

|| незак. зашчамля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

сплаў¹, спла́ву, мн. спла́вы, спла́ваў, м.

Сумесь, злучэнне двух або некалькіх плаўкіх цел (звычайна металаў).

С. медзі з нікелем.

метатэ́за, -ы, мн. -ы, -тэ́з, ж. (спец.).

Адвольная перастаноўка двух гукаў або складоў у слове.

|| прым. метатэ́зны, -ая, -ае.

ланцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Востры з двух бакоў хірургічны нож невялікіх памераў.

|| прым. ланцэ́тны, -ая, -ае.