вы́вазіць сов. (в несколько приёмов) вы́везти;
да вясны́ трэ́ба в. уве́сь гной — до весны́ на́до вы́везти весь наво́з
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дагарава́ць сов., разг.
1. ко́нчить бе́дствовать;
2. дотяну́ть;
сяк-та́к ~ру́ем да вясны́ — ка́к-нибудь дотя́нем до весны́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дакармі́ць сов., в разн. знач. докорми́ть;
д. дзіця́ — докорми́ть ребёнка;
д. каро́ву да вясны́ — докорми́ть коро́ву до весны́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тэмперату́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
Разм. Мець павышаную, высокую тэмпературу цела. Нейкая недабрата пачулася яшчэ з вясны: Марына часам злёгку тэмпературыла, слабела, яе адольвала стома. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адкува́ць, ‑куе; зак., што і без дап.
Тое, што і адкукаваць (у 1 знач.). І здаецца, Зязюля даўно адкувала, І не чутна За вокнамі Звону вясны. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дае́здзіць сов., разг., в разн. знач. дое́здить;
д. да вясны́ — дое́здить до весны́;
каня́ зусі́м ~дзілі — ло́шадь совсе́м дое́здили
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гуд, ‑у, м.
Тое, што і гудзенне. Пчаліны гуд. □ Мы слухалі з табой прыход вясны ў полі, Спеў жаўрука нястомны, Машын сталёвых гуд. А. Астапенка.
•••
Гудам гудзець гл. гудзець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
верхаўё, ‑я, н., зб.
Разм. Верхняя частка спілаванага і ачышчанага ад галля дрэва. [Буднік:] — Дзялянка вялікая, хаця б да вясны ўправіліся паваліць. А падборка верхаўя, сучча, ламачча мала зойме? Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падбадзёрлівы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які надае ўпэўненасць, сілу, падымае настрой. Падбадзёрлівы тон. □ Халоднае золкае паветра ўварвалася ў пакой, прынёсшы з сабой непаўторныя пахі вясны — свежыя, падбадзёрлівыя, поўныя неспакою, абнаўлення. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкме́ціцца, ‑мечуся, ‑мецішся, ‑меціцца; зак.
Разм. Кінуцца ў вочы, заўважыцца. Добра, што прыкмецілася хоць восень.. Вясны .. [Мікіта Мінавіч] амаль што не прыкмячаў, лета таксама быццам абмінула яго. Кулакоўскі. // Запомніцца, застацца ў памяці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)