камеды́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камедыі (у 1 знач.), уласцівы ёй. Камедыйная роля. Камедыйная трупа. Камедыйны акцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фігура́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Уст.

1. Танцоўшчык у групавых балетных выступленнях.

2. Драматычны акцёр, які іграе ролі без слоў.

[Фр. figurant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дублёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто дубліруе каго-, што-н.

Д. касманаўта.

2. Акцёр, які замяняе асноўнага выканаўцу ролі.

Артыст-д.

|| ж. дублёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (да 1 знач.).

|| прым. дублёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хара́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Які ўвасабляе пэўны псіхалагічны тып. Характарны акцёр. □ [Буйніцкі] быў тыповым акцёрам старога складу на так званыя характарныя, бытавыя ролі. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мім камічная імправізаваная сцэнка’, ’акцёр гэтай сцэнкі’, ’выканаўца пантамімы’ (ТСБМ). З рус. мим ’тс’, якое, відаць, праз франц. mime ’тс’ (XVIII ст.) са ст.-грэч. μίμος ’пераймальнік, імітатар’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

буфо́н, ‑а, м.

Акцёр, які выконвае камічныя ролі ў аперэтках і вадэвілях; блазан, паяц, камедыянт. // Той, хто выступае ў кампаніі ў ролі жартаўніка, штукара.

[Фр. bouffon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тра́гік, ‑а, м.

1. Акцёр, які выконвае трагічныя ролі. Вялікі трагік П. С. Мачалаў іграў Чацкага. «Беларусь».

2. Аўтар трагедыі. Грэчаскія трагікі — Эсхіл, Сафокл, Эўрыпід.

[Ад грэч. tragikos — трагічны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артыст, акцёр, актор, выканаўца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

аперэ́та, -ы, ДМ -рэ́це, мн. -ы, -рэ́т, ж.

1. Музычны камедыйны твор, у якім спевы чаргуюцца з размовай і танцамі.

2. Пастаноўка такога твора на сцэне.

Іграць у аперэце.

3. Тэатр, у якім ставяцца музычна-вакальныя творы камедыйнага характару.

|| прым. аперэ́тачны, -ая, -ае.

А. акцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дублёр, ‑а, м.

1. Той (тое), што паралельна з кім‑, чым‑н. выконвае аднолькавую работу, функцыі. Прадпрыемства-дублёр. Дублёр касманаўта.

2. Акцёр, які замяняе асноўнага выканаўцу ролі.

[Фр. doubleur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)